โคลอน

6 กันยายน 2550 16:21 น. - comment id 749733

เคยนอนๆอยู่คิดว่าตกเตียงแต่ที่ไหนได้ตกโต๊ะ...โก๊ะกังกะละมังรั่ว...ว่าแต่จะเล่าทำไมเนี่ยอายเป็นมั๊ย...อิอิ(เตือนตัวเอง)

ปล.ถึงกลอนจะเศร้าแต่ใจเราก็ยังอยู่กับความรู้สึกนั้นได้สบายเนาะ

White roses

5 กันยายน 2550 23:45 น. - comment id 750008

ตกเตียงบ่อยๆระวัง..ช้ำในนะคะ..

อารีณา

6 กันยายน 2550 00:08 น. - comment id 750014

 

อย่าเศร้านะคะ น้องพิมคนสวย

ปลายตะวัน

6 กันยายน 2550 00:25 น. - comment id 750017

จะเศร้าไปทำไม๊ 

ไม่เห็นเหมือนผมเลย ขอกินอิ่ม นอนหลับ มีตังค์ใช้ก็พอแระ

นอนกอดหมอนข้างไปแปบเดียว เดี๋ยวก็หลับ อิอิ

เก็จถะหวา

6 กันยายน 2550 01:34 น. - comment id 750034

มาร่วมเศร้าด้วยคนน๊า.........


คนข้างเคียงเคยเอ่ยเผยใจรัก
แล้วหาญหักใจหายสลายเฉย
แล้วคนหนึ่งก็รอรักจักชื่นเชย
เขาละเลยไม่กลับมา หาอย่างเดิม

ทำไงได้มีแต่ตัวรักเขา  แต่เขาไม่รักตัวนี่นา
แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

bananaleaf

6 กันยายน 2550 07:05 น. - comment id 750096

คนเคยเคียงนอนตกเตียงบ้างไหมหนอ...

อ่านมาก็เศร้าและอินมาเรื่อย ๆ ค่ะ พอมาถึงตอนนี้ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ..อิ..อิ
คนอื่นตกรึเปล่าไม่รู้ค่..แต่หญิงรพีเคยตกเตียงค่ะ...เร็ว ๆ มานี้เอง..  เดี๋ยวนี้กลอนไพเราะจังค่ะ
เก่งจริง ๆ ชื่นชมค่ะ

คนบนเกาะ

6 กันยายน 2550 07:42 น. - comment id 750106

อ่านกลอนแล้วพลอยเศร้าไปด้วย  เด๋วจะมาคุยเป็นเพื่อนน๊า

เพียงพลิ้ว

6 กันยายน 2550 08:10 น. - comment id 750133

เคยนอนตกเตียงค่ะ เจ็บชะมัดเลย 

ป

6 กันยายน 2550 08:11 น. - comment id 750134

นอนตกเตียงนี่น่าจะเจ็บสุดเนอะ...

ป

6 กันยายน 2550 08:12 น. - comment id 750136

อ้าววววว....อิอิ....เรื่องไปต่อกะคุณเพียงพลิ้ว
โดยบังเอิญเลย...

อ๊อฟ Romeo

6 กันยายน 2550 08:22 น. - comment id 750152

พิมญดา

6 กันยายน 2550 10:03 น. - comment id 750196

ดีเจ้าคะคุณกุหลาบขาว
หึหึ...พิมแค่แช่งนิ่มๆๆเอง
ตกเตียง...อิอิ....

คนข้างเคียงนอนตกเตียงบ้างไหม
คนอยู่ไกลคอยบ่นถึงคนึงหา
หากสิ้นฝนพี่ไม่กลับมาบ้านนา
แก้วกานดาจะพ้อหาเวลานอน
โอ๊ะโอ๋...อย่าร้องน๊า
คุงพี่อารีณาคนสวย
พิมอุตส่าห์หักมุมให้ขำแย้วน๊ามาร้องให้
เด๋วร้องตามแง้งงง
อ่านะ..คุงปลายเจ้าขา
ครายจะเหมือนคุณปลายละเจ้าคะ
รูปก้อหล่อ ตังก็เยอะ แต่งกลอนก็เก่ง
พูดก็เพราะ  น้ำหนักตัวตั้ง150  โล
กินไม่อิ่มนอนไม่หลับมะช่ายคุณแย้ว
55555+....(งานนี้คุงปลายคนอื่นจะได้รู้ซะที
คุงปลายเหมือนหมูหรือหมูเหมือนคุงปลาย)

.....เออ..ล้อเล่นนะเจ้าคะ..ขอโทษที่เอาฟามจริงมาเผา
โอ๋..คุงป้าเก็จถะหวาเจ้าขา
อย่าร้องน๊าไม่มีครายรักเราก็รักตัวเองสิคะ
มะเห็นยากเลยเนอะ...เอาแค่สั่งสอนเขาเบาะๆให้ตกเตียงทุกคืนเยย...หึหึ

อิอิ..คุงครูรพีคนสวยเจ้าขา
พิมแค่บ่นให้ฟังอะคะ
ไงตกเตียงแย้วทำไงคะ
ลุกไปนอนบนเตียงต่อหรือหลับใต้เตียงต่ออะคะ..อิอิ   ขอบคุณคะที่ชมก็เขียนเป๋ไปเป๋มาอะคะ...
ดีเจ้าคะคุงลุงบนเกาะ
เศร้ามากมายเจ้าคะ
มาปลอบหลานลุงเอาปลาหมึกทะเลสดๆกะ
กุ้งมาฝากพิมด้วยเน้อเจ้า
พิมหายเศร้าแน่ๆๆ..อะแฮ่ม...
ดีเจ้าคะคุณเพียงพริ้ว
หรอเจ้าคะพิมยังมะเคยนอนตกเตียงเยย
แต่เคยบ่นจนคนตกเตียงมาแย้ว
อิอิ...ไงก็หาหมอนข้างมาไว้ข้างตัวสิคะ
อิอิ..จาได้ไม่ตก..(เอาแบบดิ้นได้นะเจ้าคะ)
รับลองไม่ตกชัวร์..แต่ไม่รู้มีขายอะป่าวคะ
ต้องหาดู....หุหุ

เช่นกันเจ้าคะคุณป.ปลา
พิมว่าต้องหาหมอนข้างดิ้นได้ไว้กั้นแระคะ
อิอิ..แหมๆๆใจตรงกานหลายคนเลยน๊า
แสดงว่ายังไม่มีครายมีหมอนข้างเป้นของตัวเองแน่นอนคะ..งั้นต้องหาต่องไป
ไม่เจอก็ตกเตียงต่อไปค้า...หึหึ..
จานอ๊อฟมาขำกลิ้ง
เจอพิมแช่งตกเตียงมาแระไม่เข็ดหรอ
เด๋วมีแช่งต่อ...แต่พิมเคยได้ยินเพลงหนึ่งอะที่ร้องว่า...

..พาแฟนไปกกก็ขอให้ตกเตียงนอน
บนฟูกบนหมอนให้ร้อนเหมือนดั่งมีไฟ
จะหอมแก้มแฟนจมูกเธอที่ไวไฟ
จะจูบที่ใดให้ไร้สิ้นกลิ่น...อยากเจอแบบนี้มะ

ครูพิม

6 กันยายน 2550 10:32 น. - comment id 750200

รอคอยคนข้างเตียงมาเคียงน้อง
จิตที่หมองคงสดใสใกล้คนหวาน
ไปหลงทางอยู่ไหนอย่าไปนาน
โปรดสงสารคงข้างเตียงเฝ้าเมียงมอง

มาแล้วจ้า...มานนั่งข้างๆๆเตียงดูอิอิอิอิ

พิมญดา

6 กันยายน 2550 10:36 น. - comment id 750202

คุงครูพิมคนสวยเจ้าขา
หากว่ามานั่งข้างๆเตียง
แล้วใครจะกล้านอนเคียงข้างแระคะ
เอางี้มี.ข้อเสนอพิมไปนั่งกะคนข้างเคียงครูพิม
และครูพิมก็นั่งเคียงข้าง..เอาอีกแระเคียงๆๆอีกแระพิมอ่านแย้ว..งงงง..อิอิ

ดาวระดา

6 กันยายน 2550 13:31 น. - comment id 750289

คนเคยเคียงไม่ตกเตียงเลยตอนนี้
เพราะไม่มีเตียงนอนดังก่อนเก่า
อยากจะคืนเตียงเคยแอบแนบนอนเนา
กลัวน้องเจ้าจะไม่รับกลับรังเรือน
แวะมาชื่นชมคนค้นเคยครับ

ผู้หญิงมือสอง

6 กันยายน 2550 16:12 น. - comment id 750346

พิมจ๋า...เขาไม่เคยนอนตกเตียงนะ

ส่วนมากถูกถีบตกมากกว่า 

กลอนน่ารักมากเลย 

ช่วงนี้งานก็ยังยุ่ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากๆๆๆๆๆๆ

ไปก่อนนะคะบาย

ฝากรักฟากฟ้า

6 กันยายน 2550 16:35 น. - comment id 750362

คนข้างเตียง  เคียงข้าง  ห่างเป็นวา
นอนหลับตา  กรนสอด  ...กอดไม่ลง...
ซ้ำละเมอ  เพ้อแจ้ว  ...แก้ว...อนงค์...
จึงต้องปลง  ผลัก...เขี่ย...  ตกเรี่ย...พื้น!!!!

อิๆๆ    แหะๆ  หุๆๆ  เหอๆๆๆๆ....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   
นู๋พิมญาดาเป็นรัยเหรอคะ  พี่รินมาแหย่เล่นนาค้า

lสลักพิณ

6 กันยายน 2550 17:44 น. - comment id 750437

คนข้างเคียงเขาอยู่ไหนไม่มาหา

ใจเหว่ว้าอ้างว้างช่างโดดเดี่ยว

มิมีคนคอยปลอบขวัญวันซึมเซียว

ใจแห้งเหี่ยวหงอยเหงาเศร้าเดียวดาย.

พิมญดา

6 กันยายน 2550 17:47 น. - comment id 750440

คนเคยเคียงมายืนเมียงทำไมหนอ
ก่อนเคยคลอเฝ้าเคลียคลอฉัน
มาวันนี้มาง้อนง้ออีกทำไมกัน
ฉันอยู่ได้ของฉันจงหันไป....อิอิ
ดีเจ้าคะคุณดาวระดา..เอ..
ไปเคยเค้ยที่ไหนหนอ
อิอิ..ล้อเล่นคะ..กาแฟเจ้าคะ
ดีเจ้าคะคุณผู้หญิงฯ
เหนื่อยไหม..พิมเปงกำลังใจน๊า
สู้ๆๆยิ้มเข้าไว้นะเจ้าคะ
ง่า..ครายกล้าถีบตกเตียงง่า

ช่ายแล้วเจ้าคะคุณโคลอน
ถึงกลอนจะเศร้าเราก็อยู๋ได้อย่างสบาย
ไม่มีเขาเราไม่ตายหรอกคะ
ยังไงก็มีคนรักพิมจังอยู่เจ้าคะ
เขาไม่รักช่างเขา..แง้ๆๆ


คุงพี่รินเจ้าขา
เอาจริงนะนั่น..ถึงขนาดละเมอเรียกชื่อผิดหรอคะ..อิอิ((โดนถีบตกเตียงของจริง))
พิมป่าวเป็ฯคะ..แค่แช่งคนตกเตียงอะคะ

พันธะ

6 กันยายน 2550 17:53 น. - comment id 750448

   รำพึงเพ้อไปหนอนั่น...   อย่าว่าแต่ตกเตียง  เอาแค่ตกหมอนยังเดี้ยงเลยครับ...แต่ผมไม่เคยตกหมอนหลอกครับ  เพราะไม่มีหมอน...จน...ครับ

พิมญดา

6 กันยายน 2550 18:01 น. - comment id 750457

คุงนางฟ้าเจ้าขา
คนข้างเคียงไม่มีกอดหมอนข้างไปก่อนนะเจ้าคะ..อิอิไงอย่าเณ้าเลยคะพิมจังร๊ากน๊าๆๆสู้ๆๆ
เปงกำลังใจให้...