อันความตาย ชายนารี หนีไม่พ้น จะมีจน ก็ต้องวาย ตายเป็นผี ถึงแสนรัก ก็ต้องร้าง ห่างทันที ไม่วันนี้ ก็วันหน้า จริงหนาเรา. มียศศักดิ์ อัครฐาน ปานบดินทร์ มีที่ดิน แลสินทรัพย์ นับไม่ไหว มีอำนาจ วาสนา ยิ่งกว่าใคร รวยแค่ไหน ใหญ่เหลือล้น ไม่พ้นตาย อันลาภยศ หาบไป ไม่ได้แน่ เหลือก็แต่ ต้นทุน บญกุศล ทิ้งสมบัติ ทั้งหลาย ให้ปวงชน ร่างของตน เขาก็เอา ไปเผาไฟ พระองค์ท่าน ช่วยใคร มิได้หรอก แต่ทรงบอก แนวทาง วางไว้ให้ เราต้องหมั่น ปฎิบัติ ขัดเกลาไป จึงจะได้ พ้นทุกข์ สุขสมปอง จงละชั่ว ทำตัวดี เถิดพี่น้อง เรื่องเศร้าหมอง เราเคยผิด คิดแก้ไข กาลเวลา หาได้ง้อ รอผู้ใด ก่อนสินใจ จึงนึกได้ ก็สายเกิน
26 สิงหาคม 2550 07:43 น. - comment id 744272
สวัสดีค่ะ ลีลาวดีสีชมพู ขอแจมด้วยกาพย์ยานี 11 ไกลตาสุดขอบฟ้า แสวงหาฟากฝั่งฝัน จะเสพสุขไหนกัน เมื่อชีวิตไม่พอดี อยู่ในทะเลทุกข์ ปลดสุขเถิดนะวันนี้ โรครุมทุกชีวี เกิดแก่เจ็บจวบวันตาย ชีวิตอนิจจัง.......................
26 สิงหาคม 2550 08:15 น. - comment id 744282
ใดใดในโลกล้วนอนิจจังจริงๆ นะคะ กลอนให้ข้อคิดดีจังค่ะ
26 สิงหาคม 2550 15:41 น. - comment id 744401
ก่อนตาย...คิดง่ายๆ...ทำความดี ...ครั้งหนึ่งในชีวีที่ทำความดีโดยไม่รั้งรอ