วันนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่ โดยไม่รู้ว่าคู่ควรหรือไม่ สิ่งต่างๆที่มีมาและผ่านไป แล้วแต่ทำให้หัวใจเย็นชา ผ่านมามีทั้งความรักความสุข ทั้งเรื่องทุกข์-เศร้า- พรากจาก สมหวัง-ผิดหวัง-พลัดพราก มีมากจนแทบไม่อาจจะทนทาน แล้วถ้าหากต้องไปจากโลกนี้ ฉันจะรู้สึกดีกว่านี้ไหม การเป็นคนมีชีวิต-จิตใจ ทำไมถึงได้ยากขนาดนี้ ทุกวันนี้ไม่รู้โชคดีหรือร้าย ภายนอกดูเหมือนคนที่มีทุกอย่าง มีทั้งคนที่รักฉันมากมาย แต่หัวใจฉันเดียวดายเหลือเกิน ..ก็เลยไม่รู้ว่ายังไงกันแน่..เนื่องจากวันนี้งงกับชีวิตมาก..ไม่รู้ว่าอยู่หรือจากไปอันไหนยากกว่า..ต้องขออภัยเพื่อนๆในความสับสนของกลอนบทนี้..ด้วยค่ะ..
14 สิงหาคม 2550 17:28 น. - comment id 738108
ชีวิตนี้ที่มีอยู่มีความหมาย แม้จะกลายเป็นความเหงาที่เข้าฝัน แม้จะมีทุกข์ยากลำบากครัน แต่คืนวันผ่านไปไม่ย่อลง หากหายไปจากโลกนี้คงเศร้านัก จะมีสักเท่าใดที่หงอยเหงา เราจากไปใช่จะเป็นทางบรรเทา โลกของเรายังก้าวไปไม่อยู่ทน อยู่ต่อไปบนโลกกว้างที่เคยคุ้น อาจไม่อุ่นไม่หนาวร้อนตลอดฝัน แต่ชีวิตที่เกิดมาทั้งชีวัน มีผิดบ้างถูกทั้งนั้นปนกันไป อย่าคิดมากเลยคะ บางครั้งความรู้สึกแบบนี้มันก็มาชั่วครั้งชั่วคราวแล้วไม่นานมันก็จะผ่านไป
14 สิงหาคม 2550 17:36 น. - comment id 738116
ก็จริงทุกคืนวันที่พ้นผ่าน มนุษย์ต่างฝ่าฝันอย่างไร้เหตุผล ทุกสิ่งล้วนจินตนาและปะปน ต่างเวียนวนวนเวียนจนหมดแรง แต่มนุษย์ใช่เพียงมีหนึ่งด้าน วันที่ผ่านมีมืดมนมีส่องแสง ขอเพียงมีกำลังใจมีเรี่ยวแรง แล้วทุกแสงจะส่งเสริมให้ก้าวไป จะผิดหวังบ้างมากน้อยคงมีบ้าง แต่สมหวังก้มีบ้างอยู่ใช่ไหม เก็บทุกความสุขไว้เพียงเป็นแรงใจ อย่าหมดหวัง ชีวิตนี้ ยังอีกไกล