ว่างเปล่า กับน้ำตา

จันทร์ไร้เงา

เงียบ เหงา เศร้าเหลือเกิน
เมื่อวันนี้ข้างๆฉันที่เดิน คือ ความว่างเปล่า กับ เงาของฉัน
ยิ่งเนินนานผ่านทั้ง คืน และ วัน
คงเหลือแต่เพียงแค่ฉัน กับ ความฝัน อันเดียวดาย
        คงจะมีแค่ สายลม ที่พัดมาเอื่อนเอ่ย
สายลมเหงา ที่คุ้นเคยเสมือนหนึ่ง มิตรสหาย
แบ่งเบา ทุกข์ ที่ฉันมีจนวันนี้มัน กลับกลาย
เป็น ทุกข์ ที่ พอรับได้ ไม่ถึงกับ ตาย จากกันไป
        ฉันยังอยู่ได้ สายลม
แม้จะ ทุกข์ระทม ตรอมตรม สักเพียงไหน
ฉันยังจะอยู่ จะลุกขึ้นยืน ฝืนสู้ อยู่ต่อไป
ดูในสิ่งที่คนๆหนึ่งได้ทิ้งเอาไว้ ให้แก่กัน 				
comments powered by Disqus
  • มณีจันทร์

    2 สิงหาคม 2550 18:26 น. - comment id 733006

    จันทร์เข้าอยู่เป็นเพื่อนนะคะ
    สิ่งที่เหลือไว้ให้ถือเป็นบทเรียนนะคะ
    ใช้มันเป็นแรงสู้ชีวิตค่ะ
    1185525011_0.52249800.jpgV6.gif
  • ก่องกิก

    6 สิงหาคม 2550 16:13 น. - comment id 734535

    เหงามากเลยหรือครับ
    น่าสงสารจังเลย
    6.gif7.gif6.gif36.gif16.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน