ถึงน่าฝน...คนชอบเหงา~

คิดถึง แค่นี้คงไม่พอ
ที่ฉันร้องขอ มันอาจจะมากกว่านี้
คิดถึงจนอยากเจอ อยากเจอ นับแต่นาที
แต่..มันคงไม่มี ไม่มีทางเลย
ไม่รู้ทำไมหน้าฝนคนชอบเหงา
ฟังเพลงเบาๆ ก็คิดถึงคนนั้นซะเฉยๆ
เธอ..ยังไม่รุตัว..ที่ว่ากลายเปนคนคุ้นเคย
แต่ฉันก็คงไม่กล้าเฉลย..ไม่กล้าเอ่ยบอกใคร
เพื่อนคิดถึงเพื่อนไม่ผิดหรอก
แต่แค่กดเบอร์โทรออก..ยังลำบากมากรู้ไหม
เสียงโทรเข้า ก็เดาว่าเป็นเธออีกแล้วไง
สุดท้าย ไม่ใช่ใคร..ไม่ใช่เธอ
อยากจับมือเธอ..ให้กระชับ
อยากกอดเธอให้หลับ..ที่พักนี้เสมอ
อยากนั่งเคียงข้าง..ให้เวลานี้มีฉันกับเธอ
อยากปล่อยใจให้เพ้อ..ไปกับสายฝนเอ่อที่ตกมา
ถ้าเทียบความคิดถึงกับปริมาณน้ำฝน
เปอร์เซ็นคิดถึงต้องพ้นกว่า เก้าสิบห้า
เพราะฉะนั้น ได้โปรด.. อย่าตกมา
ให้รู้บ้างว่า~ความคิดถึงฉัน..มันเกินหน้าเกินตาเธอ
~~~~~~~~ฝนจ๋า..อย่าตกมาได้ไหม
เธอตกมาทีไร...ฉันเหงาแทบขาดใจทุกที~~~~~~~~