ห่างเหิน ห่วงหา

จิตรำพัน

ห่างเหิน  ห่างฝัน  ห่วงหา            เวลา  ผกผัน  สั่นไหว
หลายอย่าง  ประดัง  แกว่งใจ             จิตไร้  กำลัง  ฝ่าฟัน
       ต้องสู้   ฟันฝ่า  เหนื่อยล้า            น้ำตา  รินหยด  อกสั่น
กลั้นเก็บ  ไว้สุด   จาบรร                   ใจหวั่น  ท้อเกิน  เยียวยา
       ฝืนสู้  เต็มแรง  มีอยู่                   ใจรู้  กายตน  ห่วงหา
อยากพัก  อยากผ่อน  อยากลา            เหนื่อยล้า  เรี่ยวแรง  สิ้นไป
       กลับฟื้น  เมื่อกาล  ผันผ่าน          เนิ่นนาน  คิดถึง  ใฝ่หา
รีบแวะ  รีบเวียน  พบพา                    พูดจา  ภาษา  กวี
       ถึงแม้  อาจจะ  ไม่เก่ง                 ใจเร่ง  คะนึง  ฝันถึง
รักที่  จะขับ  รำพึง                              ดื้อดึง  จนได้  บทกลอน
        ไม่รู้  กาลหน้า  อนาคต              ไม่รู้  จรด     เมื่อไหร่
ไม่รู้  บทกลอน  จากใจ                      จะได้  ขึ้นสู่  หน้ากวี
        หากงาน  หนักหนา  ใจหวัง        คงยัง  แวะเวียน  ที่นี่
หากเหนื่อย  บทกลอน  อ่อนใจ           คงไร้  เรี่ยวแรง  จรดลง...
                "คนเราเกิดมาเพื่อทำ  หน้าที่    
                  แต่บางครั้ง   หน้าที่อาจไม่ใช่สิ่งที่รัก
                  และบางครั้ง    สิ่งที่ทำอาจไม่ใช่สิ่งที่รัก
                  สิ่งที่ชอบ    สิ่งที่ต้องการ    อาจสวนทางกันกับสิ่งที่ต้องทำ 
                 ไม่มีใครฝืนหน้าที่ได้"