ขอบคุณ...ความอบอุ่นที่เธอให้ฉัน ในคืนวัน...ที่ใจเราก็ต่างสั่นไหว แต่เธอเอง..ก็เข้ามา หยิบยื่นวันเวลาแห่งน้ำใจ และคอยแบ่งปันความห่วงใยให้แก่กัน ความจริง...ฉันรู้...ใจเธอเองก็ล้า เหนื่อยกับรักที่แบกเรื่อยมา แม้..จะหมดเวลาฝัน และยากเย็น กว่าจะผ่านไปเช่นแต่ละวัน ถึงอย่างนั้น ฉัน...ก็ได้แค่ห่วงใย ในความแตกต่างของกันและกัน เราต่างเจ็บเพราะความผูกพันอย่างเลี่ยงไม่ได้ วันนี้ซาบซึ้งกับความดีที่เปี่ยมล้นมากมาย แต่...น่าเสียดาย...คนที่เธอหวังกลับไม่ได้...เห็นค่าของมัน