เมื่อเกิดมา บนโลกนี้ มีแต่ย่า คอยดุด่า อบรมและสั่งสอน จะกินอยู่หรือเห่กล่อมให้หลับนอน ทั้งคอยป้อนข้าวปลาอาหารกิน ท่านเป็นผู้อุ้มชูและฟูมฟัก ที่คอยรักคอยห่วงกันหนักหนา คอยให้ความอบอุ่นกับหลานมา ท่านอุตส่าห์เลี้ยงดูถึงทุกวัน ท่านคอยหวงคอยห่วงยามไกลห่าง ท่านอ้างว้างเมื่อเรานั้นหลบหนี ท่านคอยรักคอยถนอมและปรานี ท่านเป็นที่พึ่งทางใจแต่ต้นมา ยามหลานท้อหลานเหงาท่านคอยช่วย ยามเราป่วยเราใข้ท่านรักษา ท่านเป็นยารักษาใจและกายา ท่านช่วยหาความสุขมาให้เรา ยามจากท่านไปใกลใจคิดถึง เฝ้าระลึกคิดถึงคำนึงหา ย่าเป็นผู้คอยอุ้มชูแต่ต้นมา เทิดทูนย่าเหนือหัวยิ่งสิ่งใด
เขมรน้อย 18 ก.ค. 2550 08:02 น. - ID 105004 
895
3
0
18 กรกฎาคม 2550 12:41 น. - comment id 726249
ยินดีต้อนรับสู่บ้านกลอน...นับถือในสิ่งที่คุณทำครับ
18 กรกฎาคม 2550 15:05 น. - comment id 726327
เขมรน้อยเรือนงามของพี่จันทร์ แต่งได้ซึ้งมาคะ พี่เข้ามาตอบช้าเพราะงานเยอะอืม....วันนี้หนีไปกินของอร่อยไม่แบ่ง ขอไห้ท้องเสียไปเลย..อิอิ..
18 กรกฎาคม 2550 15:09 น. - comment id 726332
เรโกะเข้ามาทักทายค่ะ
19 กรกฎาคม 2550 16:43 น. - comment id 726948
สายน้ำแห่งรัก ไม่เป็นไรคะ เพราะพูดจากใจก็ตั้งแต่เกิดมา ไม่มีใครนอกจากย่าของเขมรน้อยเอง
20 กรกฎาคม 2550 08:24 น. - comment id 727221
เรโกธจัง ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาทักทายพี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
