พิภพโลกบาดาลละหานหาด ก็มิมาดหมายฝันกันเท่าไหน มนุษย์มุ่งหมายมั่นนั้นแสนไกล จักบุกบั่นกันไปในจักรวาล ในหมู่ดาวดาระดาดกลาดเกลื่อนฟ้า เฝ้าเสาะหาความหมายในมวลสาร ด้วยความเพ้อเจ้อทะเยอทะยาน หวังพบพานโลกใหม่ใช่โลกเดิม โลกเก่าผุกร่อนร่อนลงแล้ว? จักหาแนวดำรงและส่งเสริม รังแต่จักภินท์พังไปเพิ่มเติม คนจึงเหิมหาญคิดวิปริตแล้ว แรกเริ่มศึกษาวิชา-ศาสตร์ จนเก่งกาจตั้งกฎกำหนดแถว จัดระเบียบดวงดาวที่พราวแพรว ทั้งฝุ่นดินหินแก้วสารพัน โอ่ประโคมว่า ค้นพบความจริง โดยอาศัยอ้างอิงหลักการนั้น แท้สมมติแทนค่ามาว่ากัน จักเพิ่ม-ถอดถอนพลันก็เคยมี หาเหตุผลผลาญบำเรออยาก ชีวิตอื่นหลายหลากบนโลกนี้ ต่างจำเริญบนโลกเป็นล้านปี พวกมันมีโลกไหนให้คำนึง? มีแต่มนุษย์มิหยุดคิด ทั้งแอบอ้างสิทธิ์ตนเป็นหนึ่ง พอวาระสุดท้ายได้ตะลึง เราอยู่ในโลกซึ่งไม่เคยมี
นาวา วังสถาพร 3 ก.ค. 2550 15:45 น. - ID 104403 
959
2
0
3 กรกฎาคม 2550 22:00 น. - comment id 719351
6 กรกฎาคม 2550 20:28 น. - comment id 720878
..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
