คงมิอาจรื้อฟื้นหวนคืนหลัง ย้อนกลับครั้งรักเก่าเราเคยหวาน ทำได้เพียงปล่อยไปให้พ้นผ่าน เก็บไว้เป็นประสบการณ์รานชีวิน.... ที่ต้องการเคียงข้างเพื่อสร้างฝัน มิใช่ฉัน...คนไกล...เธอไม่ผิน รู้สำนึกลึกในห้วงดวงจินต์ ปล่อยจบสิ้น...มิร่ำคร่ำครวญใด... มีเพียงภาพจาลึกรู้สึกนี้ เรื่องดีดี...ร่วมก่อ สานต่อไว้ เหลือเรื่องราวเร้นลับประดับใจ เป็นเลศนัย...ค้างคา...จิตอาวรณ์... ยังรู้สึกห่วงใยไร้เส้แสร้ง แต่ต้องแกล้งลืมเลือนไม่เหมือนก่อน สื่อแววตาอยากปลอบปลุกจำซุกซ่อน มิอาจวอน...คืนหวน...มาทวนคำ...
29 มิถุนายน 2550 13:20 น. - comment id 717520
ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี ตรองดูซีทุกคนต้องมีหัวใจ...อิอิ แวะมาร้องเพลงให้ฟังค่ะ แต่บางทีอาจจะเต็มใจให้รบกวนก็ได้นะคะ เกรงใจเขาแต่อย่างเกรงใจพี่นะคะ ส่งมาเลย ยินดีรับเสมอ อิอิ
29 มิถุนายน 2550 13:20 น. - comment id 717521
ดีจ้า พี่แมงกุ๊ดจี่...... อยากจะห้ามปรามใจไม่ให้คิด ด้วยถูกผิดสะกิดไว้ไม่โหยหา แต่ยามใดความเหงามันเข้าตา ทุกเวลายังห่วงหาอยู่เพียงเธอ .............................. สุขสันต์วันศุกร์จ้า เมื่อไรจาสี่โมงครึ่งเนี่ย คิดถึงท่านแม่แว้ววววววววววว อยากกอดจัง
29 มิถุนายน 2550 14:18 น. - comment id 717556
แค่เพียงฝัน แค่หวั่นไหว
29 มิถุนายน 2550 16:34 น. - comment id 717596
มันเป็นความรู้สึกที่ว่า.... อยากให้เขารับรู้ความรู้สึกเราบ้าง... บางทีนะ..ก็เคยคิดเหมือนกันว่า... ถ้าเราทำอย่างนั้น...จะทำให้คุณค่าในตัวเราลดลงไปไหม... ยิ่งส่งไปแล้วเขานิ่งเฉย... เราจะรู้ไหมว่าเขาจะสนใจอ่านมันรึเปล่า... ขณะเดียวกันเค้าจะรู้ไหมว่าเราเจ็บเพียงใด... เวลาเราร้องไห้ก็ร้องคนเดียว..เขาไม่รับรู้หรอก... แล้วจะร้องไปทำไมให้เสียเวลา...เนาะ.. มาแต่งกลอนให้กันอ่านดีกว่า..ที่แน่ ๆ หญิงรพีอ่านจ้า.. เมล์มาหามั่งก็ได้..ตอบทุกฉบับเลย.. คนดีอย่าท้อใจ ลุกขึ้นใหม่พร้อมความหวัง เก็บไว้ความชิงชัง เป็นพลังให้เราก้าวไป....
29 มิถุนายน 2550 17:45 น. - comment id 717617
กว่าจะลืม..เธอได้..ใช่ง่ายนัก ผ่านมามาก..รักร้ายลึก..ระลึกเสมอ เฝ้าเก็บรัก..กักขังใจ..ไม่พบเจอ ลาก่อนเธอ..ทุกทุกชาติ..เราขาดกัน..
29 มิถุนายน 2550 19:12 น. - comment id 717663
..เศร้าจัง เราก็เป็นแบบนี้เจ็บมาก ๆ เลย มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้หายเศร้าเร็ว ๆ คะ
29 มิถุนายน 2550 19:59 น. - comment id 717677
นู๋เคยเป็นเหมือนพี่เล๊ย อาการแบบนี้อ่ะค่ะ ว่าจะไม่จะไม่แล้วก็อดเมลล์ไปหาไม่ได้ แต่พักหลังหลังเริ่มทำใจได้แหล่ะ จาไปไหนก็ไปทางใครทางมัน อุ้ยไม่ใช่ค่ะ นู๋ปลงได้แล้วค่ะ อยากจะรักก็รักอยากจะไม่รักก็ช่าง เพราะตอนนี้จากที่เคยให้เต็มร้อย ตอนนี้ให้ 50 แหล่ะ อีกหน่อยทำไรให้เคืองสายตาบ่อย ๆ จะเหลือ 0 แหล่ะ หุ หุหุ พยายามเตือนตัวเองไว้แล้วว่า ให้เฉยชากับความรักที่เคยมีให้เธอนั้น แต่ใจยังเผลอกับความรู้สึกในบางวัน จนต้องห้ามและกีดกั้นความรู้สึกภายใจ สู้ สู้ ค่ะ สักวันคงทำได้ (ห้ามใจไม่ให้เมลล์ถึงใครก็ได้ แต่อย่าห้ามเมลล์หานู๋เลยนะคะ )
29 มิถุนายน 2550 20:46 น. - comment id 717707
ดีจ้าแมงกุ๊ดจี่...แวะมาเยี่ยมค่ะ...สู้ สู้ น้าาาา
29 มิถุนายน 2550 20:47 น. - comment id 717708
ดีจ้าแมงกุ๊ดจี่...แวะมาเยี่ยมค่ะ...สู้ สู้ น้าาาา
30 มิถุนายน 2550 09:12 น. - comment id 717779
30 มิถุนายน 2550 13:34 น. - comment id 717921
แวะมาทักทายค่ะพี่มะกรูด ไม่เจอเสียนาน สบายดีนะค่ะ
30 มิถุนายน 2550 15:33 น. - comment id 717997
สวัสดีค่ะพี่แมงกุ๊ดจี่...... จะห้ามยังไงไหว ก็รักซะหมดใจขนาดนี้ แม้มันจบแต่ยังอยากพบเธออยู่ดี ทรมานเหลือเกินใจดวงนี้ ไม่ลืมเธอ สู้ๆนะค่ะ
11 กรกฎาคม 2550 09:57 น. - comment id 722753
ภาพประกอบชอบจังนั่งหมดแรง คงถูกแกล้งกระทำจนช้ำหมอง ต้องซวนซบหลบหน้าน้ำตานอง อยากประคองปลอบขวัญให้ฝันดี คงมิใช่ตัวจริงหญิงคนนั้น ที่เคยฝันเคียงใกล้ได้สุขศรี เธอคงอยู่สุขเกษมแสนเปรมปรีดิ์ ปล่อยให้ชายคนนี้ต้องทุกข์ตรม... เราก็คงได้แต่เพียงคิดเรื่อยเปื่อย อิอิ