รัก...แต่รักษาไว้ไม่ได้

ปวิตตา

จากวันนั้น จนวันนี้ ที่จากลา
อีกน้ำตา ที่หลั่งไหล ดั่งสายฝน
เธอที่รัก จากไปไกล สุดจะทน
คนหนึ่งคน จึงได้รู้ ว่าสายไป
.............................................
ไม่มีแล้ว เวลาของ เราทั้งสอง
คงจะต้อง จบลง พร้อมกับใจ 
ฉันผิดเอง ที่ไม่พูด มันออกไป
เธอไปไกล ถึงได้รู้ ว่ารักเธอ
.............................................
อยากจะย้อน เวลา เพื่อแก้ไข
บอกความใน คำว่ารัก อย่างเธอขอ
แต่วันนี้ เธอคงไม่ อยากจะรอ
และร้องขอ คำนั้น อีกใช่ไหม
...............................................				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    19 มิถุนายน 2550 13:59 น. - comment id 711758

    จากวันนั้น...จนวันถึงซึ่งวันนี้
    ฉันจะต้องมีน้ำตาพารินหลั่ง
    เมื่อไม่กล้าบอกกล่าวเฝ้ารับฟัง
    ให้เธอรู้ในทุกครั้งฉันรักเธอ
    
    เธอจึงได้จากไปไกลจากฉัน
    ทำให้ใจร้าวหวั่น..หมั่นเสมอ
    และสุดท้ายที่สุดที่ได้เจอ
    คือน้ำตาล้นเอ่อ..กลางห้องใจ
    
    11.gifแวะมาทักทายค่ะ11.gif
  • *..ปานฝัน*..

    21 มิถุนายน 2550 21:59 น. - comment id 713112

    คนคนหนึ่งเคยซึ้งค่าในตัวฉัน
    คอยมอบรักห่วงใยจริงใจแก่กัน
    แต่ฉันกลับมองข้ามมันอย่าง่ายดาย
    ถึงตอนนี้มารู้ตัวก็เมื่อสาย
    เธอนั้นมีใครรักและจริงใจมากกว่าฉัน
    ฉันคงต้องจำใจจากพรากไปนานนับวัน
    แล้วพบกันวันใหม่หากใจเธอต้องการ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน