ปฐมเหตุ..... ๑. หับห้องแห่งหอแก้ว กักขังเสรีแล้วลมหายใจ ปะทุสิ้นดินน้ำลมไฟ ย้อนไหววิ่งทุกสิ่งงัน ๒. อณูไอ ละออง อวล ครางครวญ กระเจิงขวัญ กระซิบซ้อนในจิตอนันต์ กระชั้นคลื่น กระแสคาน ๓. กระทบกรอบ ระอุอับ กระแทกทับ ณ สสาร คะคว้างคั่ง วิถีปราณ ละลนลาน ระบายแรง ๔. ระทึกเสียงหัวใจเต้น ระลึกเร้นละลายแฝง ผุดเหงื่อ ชะโลมแหล่ง ลงหลั่งร่าง สังเวยวาย มรรคา... ๑. พินิจแนบพลิ้ว เพลงลม กลมกลืนสรรพธาตุหลากหลาย จรดจิตจับ ทักทาย แสงพุ่งพราย กระจายเรือง ๒. ดิ่งด่ำดื่ม มิติจิต หยุดคิดปรุงให้ยุ่งเปลือง ผ่อนกาย ละคลายเคือง จิตประเทือง บันเทิงอุบาย อนันตผล... หับห้องแห่งหอแก้ว ระงับลมหายใจแล้วละเอียดหาย ท่องจิต วิญญาณกระจาย ว่ายห้วงทิพย์จิบจินต์จริง..
13 มิถุนายน 2550 23:58 น. - comment id 709948
ว่าแล้วก็ละปล่อย ดวงจิตลอยละล่องไป ปล่อยจิตเดินทางไกล สัมผสได้ในทางธรรม สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายตอนดึก...
14 มิถุนายน 2550 08:13 น. - comment id 710058
สวัสดีคัคุณเทพรวี..เช้าๆๆกาแฟมะคะ แวะมาอ่านคะเพราะ.จ้าแบบนี้พิมแต่งไม่เป็นอ่า..ลึกซึ้ง...อ่าคะ..ว่างๆๆแนะนำหน่อยนะะคะ.......
14 มิถุนายน 2550 13:33 น. - comment id 710223
พี่พุดนะคะ ตามอ่านงานน้องทั้งหมดค่ะ เน้นทั้งหมด ด้วยความทึ่ง ซาบซึ้ง ประทับใจ โดนใจ ด้วยรักสุดใจค่ะ ชื่นชมมากเหลือเกินค่ะ
14 มิถุนายน 2550 13:37 น. - comment id 710225
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆๆ