ภาพเก่าเก่า ยังชัดเจน ให้ผวา ยังติดตา คอยหลอน อยู่ไม่หาย ที่ผ่านมา พยายามอยู่ ไม่เสื่อมคลาย ไม่เคยหาย จากความคิด ความทรงจำ เย็นวันหนึ่ง เหมือนเดิม ก็รอน้อง อยู่ว่างต้อง เผลองีบรอ เวลาค่ำ เผลอหลับไป ด้วยหมดแรง เหมือนเคยทำ แต่วันนั้น บรรยากาศ ไม่เหมือนเดิม พลันได้ยิน เสียงหัวร่อ ต่อกระซิก สั่นระริก ร้องเล่น เพลงไทยเดิม มอญซ่อนผ้า รีรีข้าวสาร เราแอบเคลิ้ม ความฝันเริ่ม ... ก็เรา อยู่คนเดียว พลันเปิดผ้า คลุมโปง ใจแทบวาย นางหนึ่งนั้น หันมา สันหลังเสียว ห่มสะไป โจงกระเบน รูปหน้าเรียว รอยยิ้มเดียว จดจำ จนขึ้นใจ ไม่ต้องห่วง หรอกหนา ดูแลเจ้า จะคอยเฝ้า ไม่ห่าง จากไปไหน ทางปลายเท้า เห็นเด็กเด็ก ห่างออกไป เจ้าเป็นใคร เราไม่ต้อง การคำตอบ
27 พฤษภาคม 2550 16:16 น. - comment id 702194
น่ากลัวมากๆ ลืมไปได้ก็ดี
27 พฤษภาคม 2550 16:53 น. - comment id 702206
หลอนนะนี่
27 พฤษภาคม 2550 17:59 น. - comment id 702230
ไม่ต้องการคำตอบเหมือนกันจ้า
27 พฤษภาคม 2550 19:06 น. - comment id 702259
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย อยากลืมเหมือนกันค่ะ แต่เหตุการณ์ ผ่านมาแล้ว 17 ปี ภาพยังคมชัด...ใสแจ๋ว ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม
27 พฤษภาคม 2550 19:13 น. - comment id 702262
คุณโคลอน ขอบคุณค่ะ หวังว่าคงไม่หลอนจนเกินไปนะคะ คุณแม่มดใจร้าย(ร้ายยย..จรงปะ) เพราะคำตอบมีในใจแล้วสิค่ะ...
27 พฤษภาคม 2550 19:34 น. - comment id 702268
สวยไหมคะ...ง่าเผ่นดีกว่าไหมคะ..อิอิ
27 พฤษภาคม 2550 23:19 น. - comment id 702296
พิมญดา สวยที่เดียวหละ แฮะๆๆ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน ไปนอนก่อนนะ ชักเสียวสันหลังอีกแล้ว
28 พฤษภาคม 2550 19:13 น. - comment id 702685
24 มิถุนายน 2550 17:12 น. - comment id 714530
คุณป.ลองแวะไปที่นี่ดูนะคะ