ดินราว ร้าวรานแยก ด้วยผิดแผก แตกต่างหนอ ช่องว่าง ต่างเหล่ากอ ต่างแตกต่อ หน่อเติบโต ที่ว่าง อันข้างใน เติมสิ่งใด ไยยโส ฤาวาง ความเขลาโง่ เหมือนดั่งโค ถูกชักไป ดินแยก แตกระแหง ต่างตะแคง เท้าเสือกไส ราวส่ำ สัตว์ต่ำใจ มโนใน ไร้ธรรมครอง ที่ว่าง อันข้างใน อันหัวใจ ใฝ่สนอง หยุดคิด ในจิตปอง อย่ามัวหมอง ทำนองทราม ดินร้าว ระด่าวดิ้น ห่วงแผ่นดิน สิ้นสยาม ห่วงฟ้า ห่วงเขตคาม ห่วงโยมยาม หวามหวาดกลัว ที่ว่าง อันข้างใน วางหัวใจ อันสลัว ปิดตา มืดเมามัว มอมเมาตัว ทั่วแดนดิน ดินผ่าว ร้าวมาผลาญ มวลหมู่มาร มาสิงสิ้น ทุกข์ร้อง ก้องธานินทร์ ใกล้พังพินท์ สิ้นเหล่ากอ ที่ว่าง อันข้างใน เทิด ธ.ไว้ เถิดไทยหนอ ถอยเพียง แค่ก้าวพอ ฟังเสียงพ่อ ที่ย้ำเตือน
กวีเงียบ 26 พ.ค. 2550 12:27 น. - ID 102864 
1303
2
0
26 พฤษภาคม 2550 14:45 น. - comment id 701780
26 พฤษภาคม 2550 15:02 น. - comment id 701787
แวะมาเยี่ยม
27 พฤษภาคม 2550 16:46 น. - comment id 702202
แวะมาทักทายค่ะ..
27 พฤษภาคม 2550 17:48 น. - comment id 702223
กหลาบขาว พราวเพียงแพรว ซึ้งใจแล้ว แวะมาหา วงศ์ตะวัน ก็เข้ามา ในอุรา ซึ้งไมตรี ลานกวี ที่นี้นั้น ทุกวารวัน แสนสุขี เพียงเพราะเรา ชาวกวี สานไมตรี วจีงาม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
