๏ ลมรำเพยพัดหอมมาล้อมหวน หอบไออวลมาส่งคำนึงสาร หอมประมวลผูกสมัยจากวัยวาน หอมมาจารผ่านเจือถึงเนื้อใจ ๏ ค่อยค่อยค้นทวนความขณะคิด ค่อยค่อยติดภาพต่อเพื่อรอไข ค่อยค่อยหยั่งแย้มมองอย่างละไม ค่อยค่อยไหล..กอปรร่างหว่างเวลา ๏ แต่ละคาบบนทางระหว่างเที่ยว หมายเก็บเกี่ยวกอบหวงที่ใฝ่หา เติบตนท่ามวงทัศน์แห่งศรัทธา ที่คงอยู่ในค่าอันว่าควร ๏ ยังมีวันหวั่นไหวให้รู้ว่า คือเดียงสาเติบสอนด้วยกำสรวล ยังมีหาญตอบใจได้สำรวล ลบคราบครวญเมื่อย้อนสู่วันเยาว์ ๏ ปราถนา..บ่ม-ฟื้น วิจิตรฝัน ที่ทอดตัวเงียบงันจากวันเก่า ติดปีกธรรมพอท่องบนโลกเทา สุข-เศร้า รับมีอย่างที่เป็น ๏ เงี่ยฟัง..หัวใจคล้ายจะบอกว่า.. ยังคนเดิมธรรมดาใช่โดดเด่น มีสำนึกตีกรอบเป็นขอบเกณฑ์ คอยหยัดเช่นอหังการ์แห่งสามัญ ๏ ชั่วหนึ่งแม้นานเพียงขณะ ผ่านวาระหนึ่งรองเป็นของขวัญ คลี่บิดเบือนได้ระบัดกับปัจจุบัน วาระนั้นจึงจารสถานใจ ๏ ฝันคงยังหอมยอมไว้รอแย้ม เพื่อเสียบแซมด้วยละมุนอีกสมัย เติมเต็มปวงป่นเปลืองที่ปลิดไป เติมวันวัยอีกช่วง..ก่อนล่วงกาล..
23 พฤษภาคม 2550 07:10 น. - comment id 700082
อรุณสวัสดิ์ค่ะ :)
23 พฤษภาคม 2550 07:24 น. - comment id 700089
อรุณสวัสดิ์ด้วยคนค่ะ :)
23 พฤษภาคม 2550 07:29 น. - comment id 700093
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ที่3 อิอิ
23 พฤษภาคม 2550 08:16 น. - comment id 700113
ฝันยังหอมเสมอทุกวันวัย
23 พฤษภาคม 2550 10:56 น. - comment id 700177
ยังคงมีฝัน ทุกวัน ทุกเวลาค่ะ....
23 พฤษภาคม 2550 12:05 น. - comment id 700198
เที่ยงพอดีเนี้ย อิอิ
23 พฤษภาคม 2550 15:16 น. - comment id 700270
หอมประมวล นั้นหอมอย่างไรกันเล่าครับ อธิบายไม่ได้ แต่ก็รู้สึกได้ใช่มั้ย อ่านบทกวีของเพรงพะเยีย ก็ให้รู้สึกว่ากำลังอ่านบทกวีของสดายุครับ