เมื่อเดือนแรม....ต้องแรมร้าง....ห่างจากเรือน ใช่แชเชือน....ร้างไกล.....ดวงใจเอ๋ย ห่วงแต่น้อง....ผู้อยู่หลัง...ใช่ละเลย เจ้าทรามเชย......อย่าแรมร้าง....อย่าง....ดวงเดือน เดือนเพียงเสี้ยว....เกี่ยวฟ้า.....ดาราดาษ ใจแทบขาด.....ทุกครา......มาจากเรือน จันทร์ลับเมฆ.....หม่นแสง.....ดูบิดเบือน จันทร์เจ้า....เตือน....บอกใจ.....ไว้เพียง....เจ้า สายลมพริ้ว......ใบไม้.....ไหว....ระบัด ใบไม้กวัด....ใจพี่แกว่ง.....กลุ้ม....รุมเร้า ลมกระซิบ...ใบไม้....ไหว....ระร้าว อกพี่เศร้า...อิจฉา....แม้.....สายลม แว่วเสียงนก....หลง....ละเมอ....เพ้อ....กลางไพร ยิ่งหวั่นไหว....ใจพี่...ยิ่งตรอมตรม เสียงหรีดหริ่ง....เรไร....ร้องระงม ใจระทม....ร่ำร้อง....ถึง.....น้องรัก
7 พฤษภาคม 2550 11:15 น. - comment id 692009
สายลมโชยนกโบยบินกลับถิ่นหรู ฉันนั่งดูนกน้อยใหญ่บินไปไหน ให้คะนึงถึงคนดีที่อยู่ไกล เหตุไฉนไม่กลับนามาหากัน สองเราเคยอิงกองฟางข้างต้นกล้วย กลิ่นระรวยดอกชบาพาสุขสันต์ เห็นกระรอกวิ่งล่อหยอกล้อกัน แต่ว่าฉันวันนี้ไม่มีเธอ. สวัสดีค่ะคุณริน...แวะมาเยี่ยมชมงานกลอนของคุณรินค่ะ
7 พฤษภาคม 2550 16:39 น. - comment id 692198
มิสามารถต่อกรได้...ขออ่านเฉยๆนะคะ...อิอิ
7 พฤษภาคม 2550 17:31 น. - comment id 692220
ขอบคุนค่ะ พี่แก้ว หมู่นี้ตื้อๆ คิดอะไรไม่ค่อยออกค่ะ กลอนเลยไม่เพราะเท่าไหร่ ไว้แก้ตัวใหม่ค่ะ
7 พฤษภาคม 2550 17:41 น. - comment id 692223
ขอเก็บเกี่ยว กลอน สวยไปไว้บ้านนะครับ
7 พฤษภาคม 2550 18:48 น. - comment id 692239
ยินดีค่ะ พี่คำนวณ
21 พฤษภาคม 2550 09:44 น. - comment id 698960