ยายคนหนึ่ง กับรถเข็น เก่าๆ คันหนึ่ง ใต้ร่มไม้ต้นหนึ่ง ที่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง "น้ำไหมลูก" น้ำเสียงอ่อนโยนลึกซึ้ง "ผมเป๊บซี่" "หนูน้ำส้ม" "ผม.." ครับ-ค่ะ ยาย ในรถเข็น ที่เห็นเป็นกระติกเก่าๆ และถุงกระดาษจางขาว มีขวดน้ำอัดลมข้างใน แก้วพลาสติก ใส่น้ำแข็ง วางเรียงรายไว้ ดูยังงัย ก็ไม่คล้าย รถขายน้ำดื่มในเมือง สิ้นเสียงเด็ก ยามก็นั่ง พิงต้นไม้ใหญ่ สายตาทอดไกล ไม่เคลื่อนไหว ดั่งกลัวโลกเอียง โลกแห่งความหวัง ที่กำลัง เดินอย่างพอเพียง แม้เม็ดเงินเพียงนิด แต่จิดใจ ยายได้มากกว่า ยามได้ยินเสียงเด็ก ตาเวิ้งว้างทอดไกล คู่นั้น มีประกายทันควัน เรี่ยวแรง ไม่รู้มาจากที่ไหน กุลีกุจอ ไม่รั้งรอ บริการทันใด ท่าทีตอนยื่นแก้วให้ โลก ณ ตรงนั้น สว่างไสว งดงาม ....แล้วจะมาต่อภาค 2 นะจ๊ะ..อิอิ ปายธุระก่อน..เด๊อ
เล่ากอกอ 27 เม.ย. 2550 10:39 น. - ID 101602 
1067
2
0
27 เมษายน 2550 12:38 น. - comment id 688286
....ต่ะเอง ตกลงว่า ยาย หรือ ยาม กันแน่จ๊ะที่ขายน้ำดื่ม ......ทัก แบบนี้คงไม่ว่ากันน๊าคะ
27 เมษายน 2550 13:36 น. - comment id 688318
เห็นคนแก่ๆขายของแล้วเมินไม่ได้ค่ะ ต้องแวะอุดหนุน ยิ่งเป็นน้ำเป้นของกินก็ต้องซื้อซะหน่อย จะรออ่านภาคสอง มาต่อเร็วๆเน้อ อิอิ
27 เมษายน 2550 19:18 น. - comment id 688493
รออ่านนะมาด้วย
28 เมษายน 2550 13:05 น. - comment id 688672
ขอบคุณ ฉางน้อย อิอิ..พิมพ์ผิด ตกลง เป็นคุณยาย..มิใช่ คุณยาม..ขอรับ ..วันนึง เดินผ่านไปเห็น.. ก้อเลย หยิบมาเล่าสู่ฟัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
