ดวงใจอย่าหวั่นไหวเศร้าหมอง เพียงเฝ้ามองโลกนี้อย่างที่เห็น เข้าใจในธรรมดาชีวิตเป็น อยู่ให้เย็นรักให้งามนิยามชีวี แท้แล้วอะไรไหนเที่ยง ใครอาจเลี่ยงหลบหลีกลี้ ยามถึงวันพรากจากนะคนดี ย่อมต้องมีสักวันทั้งฉันเธอ เก็บเกี่ยวกอบกำธรรมทิพย์ อมฤตสวรรค์สรวงสนองเสนอ ลืมฝันมายาพาเพ้อ ละเมอเวียนว่ายหมายใด ลืมเรื่องราวเศร้าสร้อยให้สิ้นซาก วนวิบากมากมายสักแค่ไหน ดั่งพายุกรรมพัดผ่านให้พ้นไป ประคองใจให้ใสว่างสว่างพราย...!
934
4
0
หน้าส่วนตัว
