ระลอกลิ่วพริ้วพรายเป็นสายหมอก ระลิ้วหลอกหยอกเล่นเช่นคนเหงา จะแต้มเติมเพิ่มแสงแห่งดวงดาว วะวับวาวดาวก็เล่นเป็นสุขใจ วันก็ผ่านผ่านกาลประมาณนับ ทิวาลับรุ่งรองต้องลาใหม่ ให้สาดแสงศศิผ่องละอองไอ ดารารายเล่นเร้าเย้ายั่วกัน สาดสาดครืนคลื่นขับทับถมทั่ว สาดสายกลั้วโขดขินคีรินทร์ขาน กระจายฟองต้องโศกซัดอย่าพัดพาน เลวร้ายผ่านไม่นานสบพบโชคดี ระเริงเล่นเป็นสุขสนุกนัก ได้ประจักษ์แจ้งใจในแสงสี ณ คืนค่อนผ่อนผ่านเหนือกาลมี ระวีว่องผ่องธาตรีนี้อีกครา
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 24 ม.ค. 2545 12:00 น. - ID 9311 
1070
0
0
24 มกราคม 2545 13:30 น. - comment id 31934
ตะวันฉายเมฆแดง ณ ขอบคุ้ง จวนจะรุ่งเรืองรองแสงทุกแหล่งหล้า เจ้านกน้อยกระพือปีกจากรังมา แสวงหาอาหารตามลามดิน....
25 มกราคม 2545 00:46 น. - comment id 32003
ความหมายลึกซึ้งดี แต่ต้องอ่านอยู่หลายรอบถึงเข้าใจ ยินดีด้วยกับความสุขครั้งใหม่
6 กุมภาพันธ์ 2545 10:26 น. - comment id 33972
แต่งเองเหรอจ๊ะ พยายามต่อไปนะจ๊ะ คราวนี้ดีแล้ว แต่ต่อไปจะดีกว่านะจ๊ะ สู้ๆๆๆ
6 กุมภาพันธ์ 2545 10:34 น. - comment id 33974
แล้วจะรุ่ง ถ้ามุ่งทำต่อ .............เอะ อารัย อะ เราไม่ ค่อยรุเรื่อง อย่างงี้ หรอก แต่ง ก้อ ชม ไว้ก่อนนะ ดีกว่า ด่า อะ อิ อิ อิ
6 กุมภาพันธ์ 2545 18:03 น. - comment id 34033
ก็ดี แต่เข้าใจยากไปหน่อย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
