ธารน้ำใสไหลผ่านย่านพงป่า เลาะเลียบผาฝ่าภูหมู่โขดเขิน ทางเลี้ยวลดคดเคี้ยวเที่ยวดำเนิน น้ำเย็นใสไหลเพลินดำเนินไป หมู่สัตว์ป่าหากินตามถิ่นทุ่ง ทั่วโค้งคุ้งริมธารคือบ้านใหญ่ ทั้งพึ่งกันทั้งที่มีเภทภัย เรื่องราวในดงป่าวนาดร สกุณาถลาบินถั่วถิ่นฟ้า ท่องเวหาเที่ยวไปไม่เดือดร้อน กรีดหางเหินไปไม่อนาทร คราเหนื่อยอ่อนก็หยุดยั้งยังคาคบ ลมระรื่นชื่นไหวใบไม้พลิ้ว จึงปลิดปลิวจากกิ่งทิ้งลงกลบ เกลื่อนพื้นดินใบกิ่งทิ้งลงซบ เงียบสงบย่อยสลายกลายเป็นดิน ทั้งโตรกชันสันเขาต่างเนานิ่ง มิไหวติงแม้น้ำเซาะเจาะแผ่นหิน ยอมเกิดร่องเพื่อน้ำใสได้ไหลริน อยู่คู่ถิ่นพงป่ามาเนิ่นนาน ธรรมชาติต่างพึ่งพาและอาศัย ต่างร่วมใจหมายมั่นหมั่นประสาน ธำรงป่าเอาไว้ให้เบิกบาน เพื่อลูกหลานเล่าขานกันสืบไป
!~เฉาก๊วย~! 15 ส.ค. 2549 22:36 น. - ID 92059 
2230
0
0
16 สิงหาคม 2549 13:23 น. - comment id 597965
สวัสดีค่ะ คุณเฉาก๊วย กลอนคุณมีความหมายดีมากนะค่ะ ป่าจะอุดมสมบูรณ์มนุษย์ต้องช่วยกันรักษานะค่ะธรรมชาติถึงจะได้ไม่หายไปไหนนะค่ะ
9 พฤศจิกายน 2549 09:40 น. - comment id 624820
ไพเราะมากแล้วสามารถนำบทกลอนไปทำรายงานได้ด้วย ดีใจจังที่หาเจอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
