เช้าสดใสได้แดดร้อนแผดกล้า สาดส่องมาดุจมนต์ดลให้สวย สะท้อนย้ำน้ำค้างพร่างงงงวย แวววาวด้วยดั่งเก็จเม็ดจินดา ประดับใบใส่หญ้าพฤกษากระจ่าง ใครเผลอวางพลอยเพชรเม็ดแน่นหนา เพชรน้ำค้างสว่างไสวใกล้ไกลตา ดาษดาเกลื่อนดงทั่วพงพี แม้น้ำงามตามใจแสงใสส่อง ได้เพียงจ้องเพชรจ้าแจ่มราศี มิอาจฉวยด้วยมือยื้อมณี คุณค่ามีแค่มองต้องด้วยตา ชั่วครู่เดียวเสี้ยวหนึ่งครึ่งนาที แสงรวีสาดสว่างกลางพฤกษา เพชรมลายหายวับลับสายตา รอเวลาวันใหม่ได้มาเยือน
15 มิถุนายน 2549 23:29 น. - comment id 583920
เพชรน้ำค้าง คงไม่ต่างอะไรกับความรัก เมื่อทอประกายสดใสอยู่ในหัวใจ แต่เมื่อหมดแล้วเจ็บปวดยิ่งนัก และสุดท้าย ก็มาเยือนใหม่ตามเวลาและโอกาส
11 สิงหาคม 2549 13:13 น. - comment id 596859
กลอนนี้ความหมายดีมาก สามารถสอนคนเราได้ดีทีเดียว
6 กุมภาพันธ์ 2551 15:58 น. - comment id 820518
ค่ำคืนนี้ไม่มีดาวพราวเเป็นเพื่อน ส่องเเสงเตือนเพื่อนรักช้ำหนักหนา เธอคงเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวอุรา ลองเงยหน้าดูพระจันทร์คือฉันเอง