มองฟ้าที่ปลายฟ้า สุดสายตาระยิบไกล ปลายฟ้ายังสดใส เพราะตะวันยังยืนยง มองฟ้าคราฟ้าเปลี่ยน ตะวันเวียนจะดับลง ผ่านผันอย่างเที่ยงตรง ทุกทิวาและราตรี .วันคืนที่ผันผ่าน มาเนิ่นนานนับแรมปี ไม่หยุดหรือรอรี ยังเที่ยงตรงตลอดกาล มองฟ้าที่ปลายฟ้า หมู่นกกาต่างขับขาน โบยบินกลับสู่บ้าน รัตติกาลจะมาเยือน .ความมืดทั่วทิศา ตะวันลาจะคล้อยเคลื่อน ความหวังที่ลางเลือน เหมือนย้ำเตือนความปราชัย ตะวันที่ผันเปลี่ยน ยังวนเวียนมิหลับใหล ยังคงหมุนต่อไป ไม่เหลวไหลเหมือนใจคน มองฟ้าที่ปลายฟ้า เหมือนชีวาที่สับสน ผืนฟ้าครามืดมน เหมือนเมฆหม่นมาบดบัง บังใจให้ใจมืด เย็นชาชืดด้วยชิงชัง หมดรักและสิ้นหวัง ฝังชีพยังปลายฟ้าไกล
14 มกราคม 2549 14:31 น. - comment id 553209
อย่างนี้เราน่าจะหันมารักธรรมชาติมากกว่าคนรึเปล่าครับ
14 มกราคม 2549 15:20 น. - comment id 553216
ธรรมชาติเป็นสิ่งสวยงาม และน่าสัมผัส ถ้าทุกคนใส่ใน ความสวยงามเหล่านั้น ก็ จะอยู่กับเราไปอีกนาน ...ขอบคุณ extreme life ที่เข้ามาทักทาย คงไม่สายเกินไปถ้าจะ \"สวัสดีปีใหม่\" ครับ
21 มกราคม 2549 22:13 น. - comment id 554589
ชอบกลอนบทนี้มากเลยค่ะ เพราะดึ เป็นกำลังใจให้นะคะ
23 มกราคม 2549 23:47 น. - comment id 555028
**มองฟ้าที่ปลายฟ้า กับหน้าตาที่หลั่งริน ทุกข์ท้อคงหมดสิ้น ขุดหลุมดินฝังรักลวง** ขออขบคุณ ปักปลายฝัน มากครับ ที่ชอบบทกลอนนี้ ยินดีที่ได้จัก และ เข้าทาทักทายกันคงทีโอกาสได้ทัก ทายกันอีกนะครับ
11 กุมภาพันธ์ 2549 08:47 น. - comment id 560224
มองฟ้าที่ปลายฟ้า ถวิลหาน้ำตาริน ฝากฟ้ามาบอกดิน เธอโบยบินลาลับมิกลับมา