อยู่เหนือมนุษยชาติ

เชษฐภัทร วิสัยจร

๑.จักรวาลหล่อเลี้ยงสัตว์คน...ฟ้ารินหลั่งฝน
เกิด แม่ต้นน้ำลำธาร
เป็นแหล่งข้าวปลาอาหารก่อเกิดวิญญาณ
สรรพสิ่งอยู่ร่วมรวมกัน
ธรรมชาติหล่อเลี้ยงผูกพัน-..โลกได้อัศจรรย์
ชาติชนรู้รักสมัครสมาน
สงบสุขเป็นมาเนิ่นนาน.เริงรื่นชื่นบาน
แก่นธรรมคือชีวิตจิตใจ
๒.กระทั่งวันผันผ่านนานไป..อารยธรรมนำสมัย
บอกโลกว่ามนุษย์พัฒนา
เหนือสัตว์บนพื้นพสุธาหลอกล่อลวงตา
ให้สันดานคนเปลี่ยนแปลง
เศษกระดาษเงินทองของแสลง...บัดซบตลบตะแลง
ทำลายศีลธรรมทรามทรุด
๓. โอ้ เหวย! สังเวช เศษมนุษย์เทคโนโลยีสูงสุด
แต่เสือกจิตโทรมเสื่อมทราม
หื่นกระสันบันเทิงระเริงกาม..ลืมสิ่งดีงาม
ละเลงเงินตราฆ่าฟัน
ปี้ผีเพลิดเพลินเจริญพันธ์.หลง เปลือก เลือกสรร
วัดค่าของความเป็นคน
วัตถุบ่งชั้นแบ่งชน...รวยสุขทุกข์จน
ทุกก้าวแก่งแย่งชิงดี
สงครามกำหนัดบัดสี..บัดซบอัปปรีย์
เหลือเกินจะกล่าวพรรณนา
รอยเลือดเดือดแดงแสลงตา..สังเวยอวิชชา
บวงสรวงขี้ข้าปัญญาชน
เลือดเย็นเข่นฆ่าจลาจล.....หวังประโยชน์ส่วนตน
ตักตวงอำนาจวาสนา
หวังยิ่งใหญ่ในโลกาชี้ชัดอัตตา
สันดานกิเลศเปรตระยำ
๔. จักรวาลแสลงภาพบาปกรรมมนุษย์สิ้นคุณธรรม
พินาศย่อยยับอับจน
เข่นฆ่าพี่น้องสนองตนลวงล่อฉ้อฉล
อุเหม่ มึงบ้าหรือไร
มึงกำเนิดมาจากไหน.ช่างเลวเหลวไหล
หลงลืมกำพืดของตัว
หลงบ้าโง่เขลาเมามัว.แย่งเมียแย่งผัว
ผิดระบบรบราฆ่าฟัน
กูขอกำหนดโทษทัณฑ์..ให้มึงสูญพันธ์
หมดสิ้นจากพิภพจบสมัย
๕. ผืนดินแตกแยกทันใดเสียงสนั่นหวั่นไหว
หวีดร้องครึ่งผีครึ่งคน
นรกสูบซากศพสัปดน...สูบความสับสน
สูบลงใต้พื้นพสุธา
ไฟเผาสารพัดกายา..มนุษย์มนัสสัตว์หมา
หมกไหม้อยู่ใต้ไฟกาม
คลื่นซัดกระหน่ำซ้ำไฟทราม.คราบขี้สงคราม
สึนะมิช่วยล้างมลทิน
ล้างบาปออกจากผืนดินสายฝนหลั่งริน
ดับไฟโลกันตร์รันทด
๖. แล้วเสียงเพลงก็ปรากฏ..เขตคามงามงด
ดอกไม้ก็แย้มผลิบาน
สัตว์โลกออกหาอาหาร.ต้นน้ำลำธาร
สรวงสวรรค์คืนแคว้นแดนดิน
ความรักท่วมท้นธรณิน.นกน้อยโผผิน
มนุษย์กลับตัวกลับใจ
กลับสู่วิถีทางสว่างไสว..สร้างชาติภูมิชัย
เลิกทางอบายภูมิทุรกรรม
สังเวชสังวรณ์ในธรรมบุญบาปหลาบจำ
จึงมีสันติภาพตราบนานฯ