ลมฤดูใบไม้ร่วงแผ่วพัด ในค่ำคืนที่อ้างว้างเปลี่ยวเหงา จันทร์นวลทอแสง สาดอาบใบพฤกษา ที่ถลาร่อนลงดิน กาเดียวดาย เกาะคอนไม้หลับใหล นานครั้งจึงจะขยับกาย ยามลมกระพือพัด คืนนี้หนาวเหน็บ เรา...นอนไม่หลับ จิตใจครุ่นคะนึง ถึงใครคนหนึ่ง ที่จากมา ณ แดนไกล อีกนานไหม ที่เราสองจะได้พบกัน หรือว่าข้าต้องจมอยู่กับค่ำคืนอันโหดร้าย เช่นนี้ชั่วนิรันดร
21 พฤศจิกายน 2547 22:01 น. - comment id 374604
คืนนี้เหน็บหนาว เราร้าวกายสั่น คืนนี้ตัวฉัน ไร้ฝันมีเธอ *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
21 พฤศจิกายน 2547 22:50 น. - comment id 374659
เวลานี้หนาวเหน็บทั้งกายและใจ แต่ก็นะ............โอบกอดด้วยสองมือเสกทีดีไหมคะ อุ่นใจไม่น้อยเทียวค่ะ ลองดูนะคะ
21 พฤศจิกายน 2547 22:58 น. - comment id 374672
^*^ ^*^ ^*^..อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์กวีเลยจ้า..^*^ เหน็บ หนาว ร้าวไหว ใจเหงา ๆ ว้าวว..ไพเราะจัง ^*^...................^___^......................^*^
22 พฤศจิกายน 2547 04:00 น. - comment id 374757
แวะมาอ่าน และทักทายค่ะ
22 พฤศจิกายน 2547 21:18 น. - comment id 375416
ฮะๆๆ..^ ^ ขอบคุณทุกท่านมากครับ ผมก็.....เพิ่งมาใหม่อ่ะครับ... ไม่ค่อยเก่งเท่าไร่ = =
7 ธันวาคม 2547 13:32 น. - comment id 384333
ทรมานใจบอกไม่ถูก เมื่อเจอเธอหัวใจนั้นสั่นไหว คำพูดสักคำที่อยากบอกไป กับพูดได้ไม่ตรงกับใจสั่งมา ทำได้แค่มอง...ทุกอิริยาบทของเธอ ออกอาการเกินหน้าเกินตาไม่ได้ เพราะเธอคือเพื่อนของแฟนฉัน