กลิ่นดอกไม้ใคร่ชวนหวนถึงถิ่น รวยระรินถิ่นอยู่คู่ไพรสัณฑ์ เหล่าพฤกษาชลาลัยในแสงจันทร์ เกษมสันต์พรรณรายสายนที เคยได้เล่นไต้สุรีย์นทีใส ร้อยมาลัยหทัยชีนรื่นสุขี เคยปีนเขาเก็บดอกไม้ใต้พงพี แต้มชีวีสีสดใสในถิ่นเรา ต้องจากถิ่นที่ชินมาสู่ฟ้าใหญ่ ปราศพงไพรใจนี้ก็เปลี่ยวเหงา ไร้ปักษาวารีใหลในบ้านเรา ใกลถิ่นเก่าลำเนาไพรในป่าดง
21 ตุลาคม 2547 19:10 น. - comment id 355402
เดี๋ยวมีต่ออีกนะครับ^__^
21 ตุลาคม 2547 19:31 น. - comment id 355424
จะรอ อ่านค่ะ
21 ตุลาคม 2547 20:51 น. - comment id 355477
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ว่าจะรอชื่นชมในผลงานต่อไป แต่ติดไปเที่ยวแล้ว เอาเป็นว่ากลับมาแล้วจะรออ่านงานใหม่นะค่ะ บายก่อนค่ะ
21 ตุลาคม 2547 22:30 น. - comment id 355550
คนมากมายเหลียวซ้ายขวากลัวอ้างว้าง เหมือนเมืองร้างไร้รอยยิ้มยังสับสน เดินขวักไขว่ไม่พูดจาหน้าแทบชน ขอดั้นด้นคืนกลับป่าพนาไพร (ไม่ได้มาแต่งลัดหน้าไว้นะครับ แต่ชอบตอบเป็นกลอน)
21 ตุลาคม 2547 23:12 น. - comment id 355569
จากบ้านนอกคอกนามาเมืองใหญ่ คิดว่าใช่เมืองหลวงสรวงสวรรค์ แต่ความจริงคือสิ่งหลอกลวงกัน บ้านเรานั้นสุขกว่าหอมป่าไพร... แวะมาทักทายขอรับ : )
21 ตุลาคม 2547 23:18 น. - comment id 355574
เป็นกำลังใจให้ครับ
21 ตุลาคม 2547 23:18 น. - comment id 355575
เป็นกำลังใจให้ครับ
21 ตุลาคม 2547 23:18 น. - comment id 355576
เป็นกำลังใจให้ครับ
21 ตุลาคม 2547 23:19 น. - comment id 355577
:)
22 ตุลาคม 2547 13:35 น. - comment id 355783
โอว อ่านแล้วคิดถึงบ้านสวน ^o^
22 ตุลาคม 2547 20:13 น. - comment id 356053
..สื่องาน ..ได้ไพเราะ ..นะคะ.. เรน..แวะมา ..ทักทาย.. เป็นกำลังใจ .. ให้คุณ ..อีกครั้ง.. แป๊ปเดี๋ยว .. เรน จะตามต่อ .. อิอิอิ..