สายลมหนาว มาเยีอน กลาดเกลื่อนถิ่น ดอกออกกลิ่น ชวนชื่น ระรื่นหอม หลากสีสัน เติมแต่ง แมลงตอม รวมหล่อหลอม ละเลง บนโลกา แนวภูผา นภาลัย และไพรสัณฑ์ ดั่งสวรรค์ อันสวยงาม เราถามหา รวมอยู่เป็น เพื่อนพื้น พสุธา สายธารา จะหล่อเลี้ยง เคียงคู่กัน เสียงนกร้อง ก้องป่า นานาไพร หลายดวงใจ ยังอยู่คู่ พนาสัณฑ์ แสงหิ่งห้อย ส่องสว่าง ไม่แพ้จันทร์ ล้วนแบ่งปัน พึ่งพา เพื่อชีวี จงรักษา มันไว้ อย่าให้หาย แม้นวอดวาย มันจะช่วย ไม่หน่ายหนี มาร่วมใจ ให้ประจักษ์ กันสักที เพื่อโลกนี้ รักษาไว้ ให้ยาวนาน โลก
18 ตุลาคม 2547 07:00 น. - comment id 352788
..คะ .. รักษ์โลกนี้ ..ให้ยาวนาน.. สื่อความหมาย ได้ดีมากเลยคะ.. ..เรนแวะมา .. ขอบคุณ .. ที่ไปทักทายเรนนะคะ.. ..เรนยินดี ..ที่ได้รู้จัก .. ยินดี ต้อนรับ ..คุณด้วยนะคะ..
18 ตุลาคม 2547 13:37 น. - comment id 352948
:)
18 ตุลาคม 2547 16:43 น. - comment id 353049
ธรรมชาติที่งดงามตามประสา อยู่เรื่อยมาของมันทุกวันผัน ธรรมชาติกับคนอยู่ปนกัน อย่าโรมรันทำลายกันนั้นไม่ดี รักธรรมชาติเช่นกันนะ ^o^
18 ตุลาคม 2547 20:14 น. - comment id 353174
ขอบคุณมากครับที่ช่วยแสดงความคิดเห็น
8 พฤศจิกายน 2547 13:19 น. - comment id 366009
สวยมาก ไพเราะมาก ไม่มีคำบรรยายอื่น
12 พฤศจิกายน 2547 15:51 น. - comment id 368931
สวัสดีครับ................ ครั้งแรกที่ผมอ่านก็ประทับใจในการแต่งกลอนของดาราจักร ทั้งไพเราะ อ่อนหวาน ลึกซึ้ง
18 มีนาคม 2548 11:40 น. - comment id 414299
ดีนะเพราะดี