แสงตะวันส่องฟ้า เจ้าพระยายิ้มรับกับลมหนาว หยุดนิยายน้ำค้างกลางแสงดาว พักเรื่องราวลีลายามราตรี เรือหางยาวเพิ่งตื่น หนีค่ำคืนรันทดเขากดขี่ เฝ้าร้องปลุกเจ้าพระยามานานปี บนวิถีแห่งสายน้ำสยามนคร กรุงเทพที่รัก ถ้าหากเธอเหนื่อยนักก็พักก่อน เก็บแรงไว้อย่าฝืนรีบตื่นนอน เพื่อต่อกรกับเล่ห์ห้วงเวลา เช้าวันเสาร์ แห่งความเหงาเงียบงันชวนหรรษา เพลงลำนำภูมิลำเนาเจ้าพระยา คือเสน่ห์เมืองฟ้าหลังราตรี บ้านเรือนวังวัดวาพุทธาวาส ธรรมชาติตกแต่งแสง...เสียง...สี กรองด้วยจิตวิญญาณงานกวี เป็นภาพถ่ายภาพนี้ที่คนเมิน
เชษฐภัทร วิสัยจร 10 ต.ค. 2547 00:32 น. - ID 63243 
1606
4
0
17 พฤศจิกายน 2550 12:30 น. - comment id 315679
อาจารย์ที่โรงเรียนให้เขียนถอดความจากหนังสือของพี่เชษฐภัทรค่ะ ชอบผลงานพี่มากเลยค่ะ คือ เรื่องหมอนรองรางรถไฟฟ้า กับสงครามศักดิ์สิทธิ์ ^^
10 ตุลาคม 2547 01:50 น. - comment id 347714
ใครเมิน? เราไม่ได้เมิน
10 ตุลาคม 2547 02:11 น. - comment id 347719
สองสามวันก่อน นั่งรถเมลล์ผ่านสะพานพระปิ่นเกล้ายามเย็น ยังแอบนึกในบรรยากาศจะมาหยิบยกเป็นกลอน ว้า....แต่คุณมาแซงน่าซะก่อน ชื่นชมในผลงานด้วยคน
10 ตุลาคม 2547 02:52 น. - comment id 347735
อืม........ ชื่นชมคุณ และนิยมงานของคุณครับ
10 ตุลาคม 2547 12:32 น. - comment id 347857
เก่งค่ะ .. หารูปที่เข้ากับเนื้อเรื่องจนได้ ปรบมือสามแปะ ค่ะ
12 พฤศจิกายน 2547 16:42 น. - comment id 368972
เรื่องแบบนี้เห็นด้วยมากๆๆเลยไม่ใช่แค่ภาพนี้นะที่ถูกลืมมีอีกเยอะเลยถ้าเรารู้จักมองมัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
