..๏ ฟ้าหลังฝน

อัลมิตรา

..๏ สายฝนหลั่งพรั่งพรูมาครู่ใหญ่ 
พืชพรรณไม้ผลิดอกงอกงามสวย
ต่างแตกก้านกิ่งกลุ่มกระชุ่มกระชวย 
ฝนอำนวยเอื้อให้ได้ชื่นบาน
บ้างผลิดอกออกผลปนสีสัน  
หลากพฤกษ์พันธ์ลุกล้มผสมผสาน
สอดกิ่งก้านเกาะกลุ่มดั่งพุ่มพาน  
บ้างเลื้อยคลานแตกยอดสอดแซมใบ
ที่ต้นเด่นเป็นสง่าท้าแรงฝน 
อาจลู่จนโอนเอนเช่นอ่อนไหว
กิ่งกวัดแกว่งก้านคลอนอ่อนตามไป 
เช่นพอใจสุขสมลมพัดพา
เหล่านกน้อยภู่ผึ้งซึ่งหลบอยู่  
ฝนพร่างพรูเปียกปอนนอนผวา
คงหนาวสั่นหวั่นไหวไม่นำพา  
ยามฝนซามั่นหมายได้คืนรัง
ฟ้าเริ่มงามยามฝนเบื้องบนหาย 
เปล่งประกายแสงสีสุรีย์ปลั่ง
เป็นรุ้งงามแต่งฟ้าโสภาดัง-  
จิตรกรหวังวาดไว้ให้คนชม
ฟ้าหลังฝนงามตาทุกคราครั้ง  
เปรียบความหวังยามพลาดอาจขื่นขม
หากเมื่อใดใจผ่องมิหมองตรม  
แม้นเคยล้มคงลุกปลุกใจตน
ให้กล้าแกร่งมุ่งมั่นมิหวั่นไหว 
ผิดพลาดใดเคยพบประสบผล
เป็นบทเรียนมีค่าอย่ากังวล  
จงอดทนมุ่งมั่นคลายหวั่นเกรง
แพ้หรือพลาดคราวก่อนดั่งสอนสั่ง 
ให้ระวังคราวหน้าคงกล้าเก่ง
กำจัดสิ้นความกลัวในตัวเอง  
สิ่งข่มเหงหลอกหลอนบั่นทอนใจ
 
แล้วคงพบความงามตามจิตหวัง 
ดั่งฝนหลั่งสาดกระเซ็นเป็นเกร็ดใส
ขู่กรรโชกดินฟ้าทุกคราไป  
ข่มพืชไพรไม้ดอกหยอกรุนแรง
แม้นรุมเร้าดุดันสะท้านทั่ว  
น่าหวาดกลัวทุกครั้งดั่งกลั่นแกล้ง
ครั้นเมื่อสิ้นฝนหายคล้ายเปลี่ยนแปลง 
จักเห็นแสงสีงามยามฝนซา  ๚ะ๛