ยอมทิ้งตัวสู่หุบเหวอันไร้ก้น ยอมทิ้งตนจากความสุขอันหรูหรา เปลี่ยนชีวิตเป็นชาวบ้านธรรมดา อยู่กลางป่าชื่อว่า ฝนโปรยไพร ณ คืนหนึ่งเป็นดั่งคืนจันทร์ฉาย ฟ้าสว่างวางวายแลสดใส ลมเย็นๆพัดเอื่อยๆเรื่อยๆไป ชาวหมู่บ้านสาวเท้าก้าวไปในกลางลาน
เสือยิ้มมุมปาก 5 มิ.ย. 2547 19:37 น. - ID 54806 
917
3
0
5 มิถุนายน 2547 22:02 น. - comment id 280706
คิดว่าน่าจะยังมีตอนต่อไป เลยยังไงจะติดตามชมนะค่ะ กลอนแต่งได้ดีค่ะ
6 มิถุนายน 2547 00:35 น. - comment id 280811
ไม่มีอะไร..แวะมาชม.. อ่านแล้วติดเหมือนภาพยนต์นั้นแน่นัก คงจะลักลอบเข้ามาอ่านเพื่อมาพัก ใจมันยักเข้ามาเอง..ทำไงได้..อิอิ แวะมาทักครับ...เพราะมากคับ..แล้วจะติดตามตอนต่อไป..ครับ
6 มิถุนายน 2547 13:23 น. - comment id 280960
อืมส์...แวะมาอ่าน.. อ่านแล้ว...แอบยิ้มมุมปาก..เช่นกัน.. แล้วว่าง ๆ...จะมาอ่านตอนต่อไปแล้วกัน..
7 มิถุนายน 2547 08:44 น. - comment id 281317
คนดี พี่พุดฝันนักฝันหนาจะพาตัวเองไปที่นี่ ไปหายอดนักเขียนในดวงใจ ไปสัมผัสไพร..ในหุบฝนค่ะ ค่ะต้องมีสักวัน..ต้องมีสักวันแน่นอนค่ะ และบางทีอาจจะไปหา ที่แถวนั้นสร้างฝันไกลสร้างกระท่อมไพรกระท่อมใบไม้ไว้สถิตใจ ไปตราบชั่วนิจนิรันดร์นะคะน้องน้อย ดวงใจ ด้วยรัก พี่พุดอยากเรียกเสือยิ้มมุมปากว่า *ขวัญหล้า*หรือ*กล้าไพร*มากกว่าค่ะนะคะ รักที่สุดกับงานน้อง แม้จะมิได้ฝากซึ้งตรึงใจตามค่ะ รักนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
