แม้ฟ้าสางสว่างแจ้งแดดแรงหาย นภาคล้ายขุ่นสลัวแลมัวหมอง เมฆมืดมิดปิดบังรั้งแสงทอง อาทิตย์ต้องหลับต่อจนท้อใจ ปล่อยสายฝนหล่นสาดกวาดไปทั่ว ฟ้ามืดมัวคลายหม่นจนค่อยใส นภาฟื้นตื่นใหม่ได้ฉับไว แดดเริ่มใสสุกสว่างกลางวนา เหล่านกน้อยค่อยผินบินรับแดด เกาะในแวดวงล้อมห้อมพฤกษา สะบัดขนจนฟูดูแปลกตา ตากแดดจ้าจนสายผ่อนคลายตน บ้างลงพื้นยืนนั่งยังน้ำใส ฝนตกใส่สู่แอ่งทุกแห่งหน กินดื่มไปไซ้อาบซาบซ่านตน มนต์สายฝนจากฟ้าฝากมาเยือน 28 เมษายน 2547
นกตะวัน 28 เม.ย. 2547 10:53 น. - ID 52276 
582
5
0
28 เมษายน 2547 11:25 น. - comment id 255920
เสียงฟ้าร้องทำใจน้องปล่าวเปลี่ยว นอนคุดคู้คนเดียวอยู่ในห้อง ทำไงได้ฝนมันตกฟ้ามันร้อง ไม่อยากมองสายฟ้าฟาดพากลัวจริง **ตกมาได้ไงคะนี่ เฮ้อ...ฟ้าร้องดังมากเลยค่ะ
28 เมษายน 2547 11:57 น. - comment id 255943
เพราะเเหมือนเดิม เลยค่ะ ไม่ว่าจะมาอ่านวันไหน อ่านแล้ว ได้ความหมายดีค่ะ แวะมาชม ค่ะ
28 เมษายน 2547 12:52 น. - comment id 255987
พิมก็ชอบหน้าฝน เย็นดีค่ะ อิอิ
28 เมษายน 2547 14:48 น. - comment id 256074
สายน้ำใสไหลเย็นเมื่อได้ใกล้ ดูสดใสสดชื่นระรื่นหนอ ได้ดื่มกินสิ้นทุกข์สุขเคล้าคลอ ยิ่งต้องกล้ายิ่งชูช่อก่อผลงาม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมผลงานเสมอนะค่ะ กลอนบทนี้อ่านแล้วทำให้สดชื่นดีด้วยค่ะ*-*
28 เมษายน 2547 15:04 น. - comment id 256090
หลังจากร้อนมานาน ฝนก็ตกมาเมื่อเช้านี้ ทำให้มีบทกวีฉ่ำนทีมาฝาก หากตกลงมาซ้ำซาก เห็นทีต้องแต่งบทกลอนต้อนรับสายฝน แห่งวสันต์เป็นแน่ ขอบคุณทุกคนครับ ที่เข้ามาชุ่มฉ่ำกับสายฝนในเช้านี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
