กว่าจะเป็นเส้นใยพิศวง ก็แค่คงหยากไย่ไร้ความหมาย เก็บเวลาทุ่มเทตั้งมากมาย แล้วสุดท้ายเป็นผงลงพื้นดิน แมงมุมเอยเร่ร่อนหาบ้านใหม่ เจ้าไม่ใช่เป็นนกจะผกผิน จำเป็นต้องชักใยเพื่อหากิน จนแรงสิ้นหมดลมที่หายใจ ผิดด้วยฤาที่เกิดเป็นแมงมุม มีใยหุ้มโยงยางไม่สวยใส มนุษย์เล่าเลือกเกิดได้หรือไร มนุษย์ใดกับแมงมุมก็เหมือนกัน แค่ขอแบ่งความอยู่รอดบ้างได้ไหม จากหัวใจให้ทางเพื่อสร้างสรรค์ คิดว่าเป็นงานศิลป์ด้วยชีวัน คือความฝันของแมงมุมตรงเพดาน...