นางนวลน้อยเนิบถลานภากาศ แนบนับนาบพระพรายเย็นนฤไหว บินฉวัดเฉวียนว่อนอย่างว่องไว โพยมไกลมิเกินไฝ่ใจจะเนา กลีบเมฆซ้อนซ่อนสร่างพรางสีเฝื่อน ลอยละเลื่อนล่องสลับขลับแนวเขา บ้างบางบังบ้างหนาบ้างจับกลุ่มเอา ชมพูเจ้าเมื่อต้องแสงแห่งสุรีย์ ตะวันลอยคล้อยลับใกล้ดับแล้ว สลัดแสงส่างสางลงสุรีย์ศรี ทอแสงขลับสับประกายพื้นทะเล เหมือนแพรไหมอาบอุ่นครุ่นก่อนนอน ทะเลครามแปลงเป็นทองยามเย็นย่ำ แวววับหวามวาบวูบดั่งภาพหลอน มองที่เส้นขอบฟ้าดั่งทาทอง นี่ล่ะคือความงามของชายทะเล