บิน

เพรียกไพร

เรื่อยเฉื่อยฉิวระลิ่วลับ
ลมโบกบัดชัดเชื้อวิเวกไหว
ลมหนาวมาเยือกกายเย็นใจ
ทอแสงใส่วารีแวววับตา
  ฝูงวิหกผกผินบินลิ่วลม
สูงต่ำโผนลอยลิ่วเหนือเกศี
หยอกล้อเย้าเล่าเลื่อนดั่งวจี
ดั่งนทีสึขสันต์ดั่งเคยมา				
comments powered by Disqus
  • เมธี หล่อประจักษ์ศิริ

    2 พฤศจิกายน 2546 21:41 น. - comment id 178177

    อยากจะบินตรงไปให้สุดโลก
    ทิ้งความโศกเสียใจไว้ข้างหลัง
    บินตรงไปข้างหน้าพะว้าพะวัง
    ออกกรงขังเคยอยู่ไม่ดูดี
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 พฤศจิกายน 2546 23:47 น. - comment id 178226

    อยากจะบิน  ให้ไกลถิ่น  ที่อาศัย
    อยากจะบิน  ไปพักใจ  ให้ไกลหล้า
    อยากจะบิน  ให้ไปถึง   ซึ่งนภา
    อยากจะบิน  เหมือนนกกา แต่ว่าบินได้เอย
    
    ***แวะมาทักทายค่ะ***
  • ใบไม้ต้องลม

    5 พฤศจิกายน 2546 22:36 น. - comment id 178944

    บินไม่ได้ อยากบิน
    บินได้กลับไม่รู้สืก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน