ระลอกแล้ว ระลอกเล่า ซัดเข้าฝั่ง บางครั้งเบา บางครั้งคลั่ง เหมือนคนบ้า ฉันเก็บซ่อนความนึกคิดจนเหว่ว้า ทะเลใจ ทะเลน้ำตา โรยล้าอาดูร เห็นใคร ๆ เดินโซซัดโซเซ เอาความรักมาทิ้งทะเลที่คว้างหมุน หวังให้แตกแหลกสลายกลายเป็นจุล พรายฟองสีขุ่นนอนแนบทรายเป็นน้ำตา จมลงแล้ว จมลงไปในความลึก รักจมดิ่ง สิ้นความรู้สึกอันไร้ค่า สูดกลิ่นอายของทะเลที่เจ็บชา พร้อมกับน้ำตาที่หล่นมาอย่างเดียวดาย เกลียวคลื่นสีขุ่นดูโศกสร้อย ดาวเลื่อน เดือนลอย แล้วหนีหาย เหมือนหนึ่งใจ อีกไม่ช้า ก็ใกล้ตาย แล้วฟื้นคืนได้ใหม่ในรุ่งสาง กลืนน้ำตา เหลือเพียงเศษว้าเหว่ในทะเลสีคราม ให้ผู้คนอ้างว้างยามมาหา มาเก็บเศษ ซากรัก ทะเลลา เป็นของขวัญน้ำตา ให้ฉัน วันมาเยือน
11 กันยายน 2546 23:16 น. - comment id 167134
วันนี้ทะเลคงเงียบเหงา เพราะมีความเศร้าเขาทิ้งว้าง ลงทะเลซึ่งดูเหมือนบอบบาง ทำให้ทะเลต้องอ้างว้างช่างเศร้าใจ ***คนส่วนใหญ่เอาความรู้สึกไม่ดีไปทิ้งทะเล ทำให้ทะเลคงเหงาและเศร้านะค่ะ คิดถึงนะค่ะ***
12 กันยายน 2546 08:18 น. - comment id 167216
เอาความขม ขื่นช้ำ ทิ้งลำน้ำ ฝากกล่าวย้ำ ทะเลจ๋า พัดพาหาย ลอยไปเถิด เตลิดเจิด กระเจิงไป ลาลับไกล สลายซาก เศษธุลี
19 กันยายน 2546 15:20 น. - comment id 169080
เป็นเพียงความรู้สึกนะคะอาจเพราะสีสันของทะเล จริง ๆ ไปทะเลก็มีความสุขดีออก รักทะเลที่สุดเลย ขอบคุณคะพี่ตูน และลุงชัยชนะ ที่แวะเข้ามาตอบ
1 ตุลาคม 2546 11:48 น. - comment id 171239
ฉันรู้สึกดีเมื่อฉันได้ไปทะเล เพราะฉันรักทะเลนะเปิ้ล แล้วเราจะได้ไปทะเลด้วยกัน ปล..คิดถึงนะครับ