น้ำกระเพื่อม
นกตะวัน
น้ำเย็นใสไหวพลิ้วริ้วระลอก
แล้วกระฉอกหยอกแหนลอยแช่ไถล
สาหร่ายส่ายก่ายเกี่ยวลดเลี้ยวไกล
เมื่อน้ำใสไหลกระเพื่อมแลเลื่อมตา
เขาห้อยเท้าเขย่าน้ำซ้ำร้องเรียก
ยินเสียงเพรียกเรียกอยู่ใกล้ฉันไปหา
ปู่ดูนั่น มันปลา ว่ายขึ้นมา
เหลนมองหน้าคว้าฉันคะยั้นคะยอ
ฉันลงนั่งยังริมบ่อกอบัวนั่น
ใกล้เหลนฉันพลันบอกไม่หลอกหนอ
โน่นปลาทอง สองตัว พันพัวคลอ
ปลาสอดรอ คลอเคล้า เข้าคู่กัน
เมื่อก่อนนั้นฉันนั่งเหมือนดั่งเหลน
ทอดตัวเอนโงนเงนไปไม่ไหวหวั่น
เพราะอยากอยู่ดูปลาสีมีทุกวัน
เท้าฉันนั้นพลันแกว่งน้ำซ้ำเรียกปลา