พายุซ้ำกระหน่ำซัดพัดกระทบ ความสงบลบเลือนเคลื่อนห่างหาย เหล่าพฤกษาพากันล่มล้มทลาย ต่างโค่นตายมลายไปในมรรคา ป่าทั้งป่าลาไปไหนจึงไม่เห็น มองแค่เป็นเช่นทุ่งโล่งโปร่งนักหนา เหลือแต่ตอรอปลวกปรุผุพังมา พสุธาไม่น่าดูอดสูจริง ฉันยืนอยู่ดูป่าใหญ่เคยไปเยี่ยม สะอาดเอี่ยมเปรี่ยมไม้เขียวใสสิง เหล่าสัตว์ป่าหน้าไหนได้พึ่งพิง พากันวิ่งชิงเดินเพลินทั่วไพร ไม่รู้ว่าป่าผืนนี้กี่ปีฟื้น คงไม่คืนขืนกลับมาหาฉันใหม่ พายุซ้ำกระหน่ำซัดพัดจิตใจ คงหมองไหม้เหมือนไพรป่ากว่าจะฟื้น
นกตะวัน 3 ส.ค. 2546 22:46 น. - ID 37391 
654
0
0
4 สิงหาคม 2546 10:36 น. - comment id 158306
วันนั้น ติดอยู่ที่ ปั้มน้ำมัน ที่บางสะพานน้อย ทุกอย่างกราดเกรี้ยว จนนึกว่า จะตายซะแล้ว เพิ่งเคยกิน มาม่า ห่อละ 50 บาท ก็ ที่นี่แหละ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
