สงัดเงียบเฉียบเย็นเช่นค่ำนี้ แม้คืนมีสีสันที่จันทร์สวย แม้มีฟ้าที่พราวดาวระรวย ยังไม่ช่วยให้หนาวคลายจากใจเรา ถึงหิ่งห้อยร้อยพันแข่งจันทร์ฉาย ถึงเพริดพรายพลิ้วพลอยฉันหงอยเหงา ถึงผืนน้ำกระทบแสงแวงวับเวา ยังเหมือนเศร้าเพราะใจเหงาเอาแต่คอย หากเพียงเธอมีใจให้สักนิด แม้มืดมิดในค่ำคืนกลับชื่นช้อย แม้ดาวดับแสงหายไร้หิ่งห้อย แต่ใจร้อยด้วยรักจักอุ่นใจ ค่ำคืนคล้ายความหมายต่าง หากต้องห่างไร้เงาก็เศร้าหลาย หากแนบข้างทุกอย่างต่างกลับกลาย สุขพริ้มพรายทุกค่ำคืนชื่นสุขจริง