กระพริบระยิบระยับ เหมือนมรกตประดับกับราวฟ้า เป็นมณีงดงามประดับประดา ริมราวป่าชายน้ำยามค่ำคืน วิบวับวาวแวมวะวับวาบ ความมืดขับสีสันพลันสดชื่น แม้ไร้ดาวไร้จันทร์ในค่ำคืน แสงสีเขียวพันหมื่นก็งดงาม แม้เจ้าหิ่งห้อยแสงน้อยนัก ในราตรีย่อมประจักษ์ว่าอย่าหยาม แสงน้อยน้อยหมื่นพันนั้นงดงาม ล่องลอยตามราวป่าน่ารื่นรมย์
dokkoon 24 ก.ค. 2546 21:49 น. - ID 37047 
2548
2
0
24 กรกฎาคม 2546 22:05 น. - comment id 156468
ดอกคูนโชคดีแล้วนะคืนนี้รอสักพักจะมาต่อกลอนนี้ค่ะ กำลังทดลองภาพ ต่อนี้ไปงานพุดพัดชาจะยิ่งเฉลิดเฉลาเลยค่ะ
25 กรกฎาคม 2546 01:03 น. - comment id 156511
แถลงการณ์จากหิ่งห้อยผู้ด้อยค่า ที่เปล่งรัสมีมาเพราะว่าเหงา ไร้หมู่สนิทสนมจึงตรมเศร้า ได้แต่เอาแสงหลอกล้อพอได้คลาย ความคิดถึงอัดแน่นในแผ่นอก ความวิตกพอกเพิ่มเติมขยาย ความว้าเหว่กักขังทั้งใจกาย ความเหงากลายเป็นแสงไฟไหม้อารมณ์ ต้องปลดปล่อยออกมาเวลาค่ำ เมื่อมนต์ดำของราตรีที่ทับถม ทั้งเหงาเศร้าโศกซึมขรึมและตรม คลายระทมลงบ้างกลางความเหงา เขียวคราบเหลือบขาบอาบด้วยขรึม เชื้อเพลิงซึบซับโซเหมือยโง่าเขลา ไร้แม้หนึ่งใดเข้าใจเรา ได้แต่เอาประภาผ่องส่องเส้นทาง แต่วังเวงเหลือเกินเมื่อเมินหนี ตั้งแต่เริ่มราตรีจนรุ่งสาง ล้อดวงดาวลอยเด่นเห็นลางลาง อยู่ท่ามกลางป่าเปลี่ยวเดียวดายนัก แถลงการครั้งสุดท้ายก่อนพ่ายแพ้ มันก็แค่แสงจากทรวงที่หน่วงหนัก พิการผู้พึงสงสารพิการรัก ไร้รู้จักไร้ทักทายเหมือนตายแล้ว
25 กรกฎาคม 2546 11:57 น. - comment id 156602
ภาพเก่าเก่าย้อนกลับมา คืนที่ล่องนาวาชมแสงจันทร์ ระยับแสงหิ่งห้อยนับร้อยพัน ความสุขเล็กเล็กแสนสั้น แต่จดจำมัน ....แสนนาน....
25 กรกฎาคม 2546 15:29 น. - comment id 156692
หิ่งห้อยน้อยใจเพียงนิดนิด หลงตามติดลำพูจนฟ้าสาง พอตะวันอันอ่อนอุ่นเริ่มเรื่อราง หิ้งห้อยอ้างว้างเงียบเหงาใจ พลัดป่าฝันวันไกลไม่ได้พบ พ้อเพ้อหลบลับลาเลือนเถื่อนพงไหน มาวันนี้มาพริบพราวหลอกล่อใจ ให้หัวใจไหลหลงขังกรงรัก!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
