หัวใจของฉันเป็นภูผา ยืนแกร่งกล้าเป็นหินดินผสม มากมายด้วยพันธ์ไม้ไล้สายลม มีฝนพรมพร่างพราวอยู่คู่ดอกใบ เพราะภูผามีดีที่ใหญ่กว้าง และระหว่างผาภูคูน้ำไหล อากาศดีที่นี่ดูอยู่สุขใจ เชิญไม้ใบไม้ดอกอยู่เคียงคู่กัน เพราะภูผานี้มีความสุข อยากให้ทุกดวงใจได้สุขสรร มีอะไรหยิบจับได้ให้แบ่งปัน อยู่ด้วยกันสุขด้วยกันนั่นแหละพอ ไม่ต้องการอะไรตอบ เพียงแค่ชอบเห็นใครหายทดท้อ เพียงแค่เห็นรอยยิ้มพริ้มพะนอ สุขจริงหนอที่รอบกายสบายใจ ภูผาได้เพื่อนพ้อง หมู่พี่น้องทั้งพืชสัตว์กระหวัดใกล้ ดูร่มรื่นครึ้มเขียวเชียวพันธ์ไม้ ดอกไม้ร่ายทั้งกลิ่นสีมีชีวา เขาสุขเราสุขสนุกด้วย หากจะช่วยให้เพื่อนทุกข์กลับสุขร่า ก็ยินที่นี่มีภูผา ยังมีฟ้าและน้ำฉ่ำพร้อมพร่ำพรม
24 กรกฎาคม 2546 09:29 น. - comment id 156234
^*^ ^*^ ^*^...เป็นจินตนาการที่สวยงามจังจ้า...^*^ เหมือนอยู่ในโลกแห่งความฝัน แต่ก็คงไม่ไกลเกินจริงนะคะ อย่างงี้ต้องร่วมด้วยช่วยกัน อิอิ ^*^.....................^____^................^*^
24 กรกฎาคม 2546 11:41 น. - comment id 156262
ฝนกำลังหยาดสายราวหยาดเพชรร่วง.. และหยาดเพชรในดวงตาพุดพัดชากำลังหลั่งริน ด้วยซาบซึ้งใจ.....ไปพร้อมกัน ..ณ..นาทีนี้ ว่าในเวทีฝันแห่งนี้ยังมากมีหัวใจดวงสะอ้านแสนดีที่พลีใจพร้อมเข้าใจและปลอบประโลม... ขอบคุณนะไม่เสียแรงที่พุดพัดชารอคอยดอกคูนให้คืนกลับมา..อีกคราครั้ง..
24 กรกฎาคม 2546 11:47 น. - comment id 156263
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101 หยาดเพชร เปรียบ เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวาน ปานน้ำผึ้งเดือนห้า หยาด เพชร เกล็ดแก้ว แวว ฟ้า ร่วง มา จากฟ้า หรือไร หยาด มาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อย คนทั้งโลกร้องไห้ หยาด เพชร เกล็ด แก้ว ผ่อง ใส นั้นอยู่ไกล เกิน ผูก พัน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหว หวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่องใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหวหวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่อง ใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน... ขณะอ่านงานดอกคูนพุดพัดชาฟังเพลงนี้คลอด้วยเลยร้องไห้กับสายฝนแสะสายใจรักที่มิวัน เหือดแห้งจากดวงใจ..ที่มีแต่รักให้ทุกคนค่ะ
24 กรกฎาคม 2546 16:46 น. - comment id 156371
บทกวีที่รินใจหวานหวาน ดลใจให้ซึ้งพอกันทั้งสองบท ที่เขียนได้งามและลึกมากครับ ฟังเพลงแกล้มบทกวี สุขพลันบังเกิดอย่างดื้อๆ สุขก็ร้องไห้ ทุกข์ก็ร้องไห้ แปลกจริงหนอเนื้อใจ เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง... ผมเปิดเพลงร้องตามด้วย
24 กรกฎาคม 2546 21:46 น. - comment id 156459
แล้วดอกคูณก็กลับมา รายงานตัวหน่อยดิ ว่า หายไปไหนมา ตั้งนาน
25 กรกฎาคม 2546 12:54 น. - comment id 156633
สุขสงบจังค่ะ