คืนหนึ่ง ที่ ดารา พาฉันเที่ยว(กลอนกลแปลงแสร้งว่าโคลง)

ม้าก้านกล้วย

ดึกดื่นดาวเด่นด้วย. . . .พัชรี 
แสงสวยสลับสี . . . . . . . .หยาดย้อม
ยิบยิบกระพริบถี่ . . . . . พราวพร่าง
ดุจมีมณีล้อม . . . . . . . . .อาบฟ้า เรื่อเรือง
ใจนั้นภิรมณ์รื่น . . . . . . รอมชอม
เตลิดตื่นจะยินยอม . . . . รับรัก
เหลิงราวให้ดาวหลอม . . .โอบกอด ใจจูง
มโนนั้นสนานนัก . . . . . . หลงรัก ดารา
ถอดใจให้ล่องล้อ . . . . . . ทรวงปัก
หยอกยอพอรู้จัก . . . . . . .ร่วมฝัน
ยินดีที่ทายทัก . . . . . . . . .สนิท เสมือนญาติ
แย้มพักตร์สานสัมพันธ์ . . รังสรรค์ ไมตรี
คืนนี้ที่เดียวดาย . . . . . . กระนั้น ยังรื่น		
ข้างกายได้ใฝ่ฝัน . . . . . .เกี่ยวก้อย
ดารานานานั้น . . . . . . .อ่อนโยน เอื้อนเอ่ย
ชวนฉันขึ้นล่องลอย . . . เยี่ยมฟ้า ณ ราตรี
ถอดใจไปเยี่ยมฟ้า . . . . ปลดปล่อย
สูงว่ากว่าดาวน้อย . . . . เลิศล้ำ
รับรองประคองค่อย . . . เกรงว่า
ดาวลอยจะหม่นดำ  . . . .จากฟ้า สู่ดิน
จากลาด้วยด้อยศักดิ์ . . .เกินกล้ำ
หวาดนักจักท่วงทำ . . . .หวั่นไหว
ดาวลอยเจ้าคล้อยต่ำ  . . เสื่อมสิ้น ราศรี
ระกำจำตัดใจ  . . . . . . . จากฟ้า ลาดาว

(ม้าก้านกล้วย)
อันกลอนแปลง แสร้งว่าโคลงนี้ เคยเขียนไปแล้ว ในบท แมกไม้ สายมูล ซึ่งเอากลอนหก มาฉีกท่อน วางให้ได้ อย่าง โคลง
แต่ กลอนแปลงแสร้งว่า โคลง อีกทางหนึ่ง จะแต่งเป็นกลอนห้า หรือ กาพย์ยานี 11 แล้ว จับมาวาง แบดคลง จากนั้น จึงแต่ง ต่อให้ครบโคลง ด้วยการเติม ท่อนโคลง หลังกลอน
ฉะนั้น การอ่าน จึงอ่านได้ สองใจความ คือ อ่านเฉพาะ ท่อนหน้า ไล่เรียงกันลงมา แบบกลอน หรือกาพย์ ก็ได้ และ อ่านแบบโคลง ก็ได้ เช่นกัน
แต่ โคลง ในบทแสร้งว่า นี้ มักไม่นิยมบังคับ เอก 7 โท 4