กระแสชล

เย็นฝนฉ่ำน้ำตาเมฆ                      ใครหนอเสกเป่ามนต์พ่นฟ้า
หยดหนึ่งเม็ดฝนบนเรียวตา            สายลมพัดพาลิ่วลอยไป
  ท่ามสายน้ำ                                    ดื่มด่ำกับความเคลื่อนไหว
ชีวิตเอยเลยล่วงไป                          คว้างไหลในกระแสน้ำวน
...นานไหมกว่าจะไกล้ฝั่งฝัน             กี่เสี้ยวคืนวันกี่ฟ้าฝน
จะมีคนผ่านไปได้กี่คน                      ใครบ้างคว้างหล่นลงก้นธาร
...เจ็บปวดบ้างไหมนะสายน้ำ             เมื่อร่างคนบอบช้ำลิ่วลอยผ่าน
ดิ่งลึกสู่หินดินดาล                              ถึงตำนานฝันร้าวถึงดาวเดือน
เคยหลั่งน้ำตาบ้างไหม                        ยามซึ่งไร้ฝนคอยเป็นเพื่อน
เดียวดายในม่านหมอกแลเลือน          เลื่อนไหลไปเพียงลำพัง
.....................เย็นฝนฉ่ำ                      ดื่มด่ำ..สายน้ำความหลัง
ชีวิตลอยไปในภวังค์                             คล้ายดั่งกระแสธาร