นครศรีธรรมราช

ผันหน้าไปบูรพา นั่งวันทาพระบรมธาตุ
เมืองคอนศรีธรรมราช มีพระบรมธาตุอยู่กลางเมือง
คนระบือลือเลื่อง อยู่กลางเมืองพารา
ยังมีกรงแก้ว ที่มันพรายแพรวทอตา
ถัดต่ำลงมา มีบัวคว่ำบัวหงาย
ยังมีพระเวียน ยืนเคียงเรียงราย
ก้มแลข้างใต้ เห็นบัวเงินบัวทอง
ชมหนักก็ไม่ได้ เพราะมันมากมายก่ายกอง
แก้วแหวนเงินทอง เขากองไว้ที่ในบัว
ถัดต่ำลงมา มีคชาล่อหัว
มีกาสี่ตัว อยู่พิทักษ์รักษา
ปากตูเจดีย์ ยังมีพระม้า
อินทรีย์ตัวกล้า มันตั้งท่ายืนโย
น่ากลัวจริงจริง ว่านู่สิงนี่โต
แลโหระแลโหร โตมันคาบศิลา
ชาวชนังทั้งปวง เข้าไปลวงกันถ้วนหน้า
โตมันคาบศิลา ปากมันอ้าโอฬาร
ล่อ คือ โผล่
กาสี่ตัว คือ กาแก้ว การาม กาชาติ กาเดิม เป็นตำแหน่งสังฆราชเมืองนครศรีธรรมราชแต่ก่อน มีหน้าที่ดูแลรักษาพระบรมธาตุ
ปากตู คือ ปากประตู
ยืนโย คือ ยืนอยู่
ชาวชนัง คือ คนทั้งหลายทั้งปวง
ลวง คือ ชม
ในหัวขอโนรา มีคำอธิบายคือ
ปากน้ำปากนัง คือ ปากน้ำที่อำเภอปากพนัง
เคลือก คือ เมือก
รุมสุม คือ รกเรื้อ
แหม คือ ต้นแสม
บางทวด คือ ชื่อหมู่บ้าน
บางหนาก คือ ชื่อหมู่บ้าน(เข้าใจว่าน่าจะเป็นที่ตั้งของอำเภอ)
หราง คือ ตะราง