โอ้เจ้ากาเหว่าเอย กระไรเลย เจ้าไม่เคยกกไข่ จากอุทรมารดา แต่เดิมมา ไม่รู้ว่า เป็นใคร เจ้าเป็นสาวสวยงาม ขนดำ เจ้าจะทำ ฉันใด เจ้ากรีดกรายยั่วยวน ชักชวน ล้วนเสน่ห์ หลงไหล ปฏิพัทธ์จัดจ้าน หยาบกร้าน รานราคะ ลุกไหม้ ปฏิวาตพัดพา เจ้ามา วัฏจักรหมุนเปลี่ยน เวียนใหม่ เจ้าเป็นแม่กาเหว่า อุ้มครรภ์ มิรู้จะหัน หาใคร เอ๋ย เจ้ากาเหว่าเอย มิรู้จะหัน หาใคร จึงลอบลง รังกา เขี่ยไข่กาทิ้งไป แล้วลอบลงรังกา ไข่ลูกยาเอาไว้ เอ๋ย เจ้ากาเหว่าเอย มิรู้จะหัน หาใคร (ม้าก้านกล้วย) กลอนราชเกริง นี้ มีบันทึกไว้ว่า เล่นมาแต่ อาณาจักร เชี๊ยะโท้ว - ตั้ม หม่า หลิง (น่าจะเป็น ศรีโพธิ ตามพรลิงค์ ประมาณ พุทธศักราช 1100 - 1600 ) ซึ่ง บันทึกจีนกล่าวว่า การละเล่น หลัก กัง หรือ เล่า- เก็ง จะเป็นการร้องเพลงที่มี การซ้ำเสียงท้าย ให้ใช้สระสะกดเดียวกันทั้งเพลง ปัจจุบัน ยังมีเล่นกันอยู่ ประปราย ส่วนมากใช้ในเพลงดอกสร้อย เพลงปรบไก่ และที่ นิยมมาก ก็คือ เพลงลิเก จะขอยกตัวอย่างกลอนราชเกริง ที่ทุกคนต้องร้อง อ๋อ เพราะ เชื่อว่า ทุกคนต้องเคยเล่น ก็ เพลงมะลิลา ยังไงล่ะ ที่ร้องว่า ลา มะลิ ลา ขึ้นต้น อะไรก็ได้ ขอให้ลงท้ายด้วยสระ อา หาก ร้องกลอนราชเกริงในวงมโหรี จะเรียกว่า หน้าพาทย์ ราชเกริง แต่ ถ้าเล่นโดด ๆ หรือเล่นแบบกลอนสด มักนิยมเรียกว่า เล่าเกริง( เล่าเก็ง ?)
2 ธันวาคม 2545 10:12 น. - comment id 98924
>^*^ ^*^ ^*^........อ่านไปจําจําจดจด........^*^ พลาดมะได้งานนี้..อิอิ มะเสียตังค์..ดีก่าไปเรียนพิเศษ ความรู้เต็มกระเป๋าเลยค่า ^*^....................^___^..................^*^
2 ธันวาคม 2545 10:37 น. - comment id 98928
โอ้เจ้าม้าก้านกล้วยกระไรเลย เจ้าควบเฉยเคยสู่ไพร จากอุดรทักษิณถวิลมา ไม่รู้ว่าจะหยุดไหน เจ้าเป็นม้าท่วงท่า พีล่ำ เจ้าจะวิ่งถลำไปถึงไหน เจ้าวิ่งไปวนมา ในสวน แม่ดอกลำดวนก็จากไกล เจ้าเลยมาฉะนี้ไฉน ทำเฉไฉใจวกวน ม้าก้านกล้วยใจสับสน หากจะรักคนขี่ไกลตัวเอ้ย..เอย..เจ้าดอกรักเราเอย.. พุดพัดชาแต่งตามใจช่วงท้ายนะคะอยากมาล้อต่อกลอนประสาเพื่อนรักกัน อย่าถือสาหาความนะ ด้วยคิดถึงค่ะ
2 ธันวาคม 2545 15:47 น. - comment id 98973
I read both of your poems, they are quite complicated than the ones I used to read. Maybe I did not read your poem so often lately. I was so busy. That was all. By the way, thanks for your comment, but no need for help to dig for underground water. I grew love in his heart. You cannot get in. The land has been occupied. No trespassing please.
2 ธันวาคม 2545 23:58 น. - comment id 99066
...ดีครับ...เข้ามาเยือนครับ.. ..สวัสดีครับ..