ฝน

ใบไม้

ฟ้าจ๋าฟ้า
สายฝนลาหายไปไหน
ฤดูฝนจึงเปลี่ยนไป
ไร้เม็ดฝนหล่นลงมา
ร้อนเอยร้อน
ไยจึงร้อน ร้อนนักหนา
ร้อนกายใจร้อนกว่า
ฝนฟ้ามาหายไป
หว่านเมล็ดได้เจ็ดวัน
เฝ้าฝันถึงวันใหม่
ฟ้าฝนไม่เป็นใจ
นกน้อยใหญ่คาบไปกิน
จนเอยไยจึงจน
ฟ้าฝนทำหมดสิ้น
น้ำตาล้าไหลริน
ชาชินไม่สิ้นจน.				
comments powered by Disqus
  • วฤก

    14 สิงหาคม 2544 10:19 น. - comment id 8568

    เขียนได้ดีมากครับ .... ธรรมชาติไม่ค่อยพอดีอย่างที่เราต้องการเลยเนอะ ... ตอนอยากได้ฝน ฝนก็ไม่มี ทีตอนนี้ ฝนมากจนน้ำท่วม เฮ้อ
  • คนเดินดิน

    17 สิงหาคม 2544 00:44 น. - comment id 8806

    รูปสวยนะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน