สองข้างทางระหว่างผ่านลานทุ่งกว้าง ยังรกร้างรุงรังกำบังหญ้า ตัดกับสีครามทองผ่องอ่อนฟ้า ไอหมอกลาโรยลับกับปลายใบ อารมณ์ค่อยปล่อยวางอย่างสุขุม ไออ่อนนุ่มนานาพาผ่องใส ความหม่นหมองมึนมัวตามหัวใจ ห่างหายได้ด้วยนี้ดีเพียงไร พอยานเทียบเลียบข้างทางเส้นน้อย นิสิตค่อยกรูกราวสาวเท้าไว้ หนุ่มสาวเรียงแถวลงตรงบันได จนหมดใครใคร่ลงยานจงลา อยู่ตรงที่หน้าบ้านใหญ่รายล้อมด้วย พันธ์ไม้สวยสรรสร้างช่างสรรหา ดอกช่องามตามประดับติดประดา ห้อยระย้าเย้ายวนชวนให้มอง ตามโคนไม้ใต้ต้นคนยืนนิ่ง รูปั้นพิงอิงซบข้างทางทั้งสอง หอยทากไต่ก่ายเกาะขอจับจอง เป็นเจ้าของปองอาศัยได้พักพิง ตะไคร้น้ำพร่ำบอกบ่มเวลา ข้ามผ่านมาชั่วตาปีนี้นานยิ่ง ตากฝนพรมชมลมหนาวทุกสรรพ์สิ่ง ไม่ประวิงนิ่งเฉยมิเคยกลัว
26 ตุลาคม 2545 18:59 น. - comment id 91381
มาอ่านต่อน่ะครับ
26 ตุลาคม 2545 20:39 น. - comment id 91410
มาไม่ทัน 11 อีกและ แพ้จนได้ แต่งเยี่ยมมากเลยค่ะ
27 ตุลาคม 2545 13:10 น. - comment id 91533
ครับหลับตาเห็นภาพเลยครับ
27 ตุลาคม 2545 18:53 น. - comment id 91620
ขอบคุณนะค่ะที่มาให้กำลังใจกัน