ภูพิงค์ (โคลง)

เวทย์

ยอดภูเสียดสู่ฟ้า                         ฟากทิพย์
พระธาตุยิ่งละลานละลิบ                     เลื่อมรุ้ง
คือเทพท่านบรรจงหยิบ                     มาแต่ง   เติมเฮย
ฝากชื่อภูพิงค์ฟุ้ง                                เฟื่องด้าวคุงแดน
      งามแสนธรรมชาติสร้าง               กลางไพร  พฤกษ์แฮ
น้ำตกโตรกธารไหล                           หล่อเลี้ยง
ชวนชนจากแดนไกล                        มาชื่น  ชมนา
งามพระราชนิเวสน์เพี้ยง                   พรากฟ้ามาดิน
      ทวยถวิลทำนุไว้                           คู่เวียง
ประดับแผ่นดินเชียง                         ใหม่นี้
งามภูคู่เมืองเคียง                               คือมิ่ง  เมืองเทอญ
งามจิตใจห่อนลี้                                  กระหึ่มล้นคนเมือง				
comments powered by Disqus
  • ร้อยกรอง

    1 ตุลาคม 2545 19:09 น. - comment id 82686

    ยอดภูสูงเสียดฟ้าท้าดาว
    สวยงามราวเทพสรรค์
    สวยงามชาวฟ้าลาวัณย์
    ผ่องพรรณงามวิไล
    
    ขอบคุณที่ช่วยให้ได้รับคำแนะนำในการแต่งกลอนค่ะ..
  • หลาน บุษราคัม

    1 ตุลาคม 2545 21:38 น. - comment id 82731

    ติดตามมาชมบรรยากาศ ภูพิงค์ ค่ะ ลุงเวทย์
    อ่านแล้วรู้สึกเหมือนว่ากำลังเดินทางไปเที่ยว
    ภูพิงค์ค่ะ....สดชื่นไปกับ โคลง ค่ะ
  • นิติ

    2 ตุลาคม 2545 10:44 น. - comment id 82843

    บรรยายจนอยากไปเลยครับ
  • พนาไพร

    3 ตุลาคม 2545 13:11 น. - comment id 83299

    บรรยายเห็นภาพภจน์เลยครับอาเวทย์  อยากไปจัง
    
    
    อิอิอิ
  • *นก*กระ*ดาษ*

    5 ตุลาคม 2545 17:47 น. - comment id 83958

    สวัสดีครับคุณลุง
    จำไคริได้ไหมครับ
    ไคริหายไปนาน..แต่ก็คิดว่าคุณลุงหน้าจะจำไคริได้นะ
    คิดถึงคุณลุงจังเลยครับ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน