(กลอนเจ็ด) แม่น้อยผกผินบินลัดฟ้า ตัดผ่านเมฆาหน้าคิมหันต์ บินข้ามสิงขรตอนสายัณห์ โฉบลงไพรสัณห์เข้ากันทร จิ๊บจิ๊บเจื้อยแจ่วแน่แล้วลูก เห็นถูกเข้ามาอ้าปากป้อน ลูกนกเห็นแท้แม่แน่นอน จิกหนอนจากปากลากมากิน
6 กันยายน 2545 21:46 น. - comment id 73927
หายหน้าไปนานเลย..... คิดถึงจ้า
7 กันยายน 2545 00:38 น. - comment id 73997
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ...คคนัมพร
7 กันยายน 2545 08:41 น. - comment id 74072
แง้ว ทำมัยเป็นแม่น้อย ผกผินอะ อ่านแล้วแปลกๆ แต่ก็เพราะดีค่ะ
9 กันยายน 2545 10:34 น. - comment id 74690
^*^ ^*^ ^*^........ตามมาแอบอ่านจ้า... ......... .ซึ้งดีจังเลย..........^*^ .....................................
9 กันยายน 2545 10:34 น. - comment id 74691
^*^ ^*^ ^*^........ตามมาแอบอ่านจ้า... ......... .ซึ้งดีจังเลย..........^*^ .....................................
9 กันยายน 2545 10:34 น. - comment id 74692
^*^ ^*^ ^*^........ตามมาแอบอ่านจ้า... ......... .ซึ้งดีจังเลย..........^*^ .....................................
17 กันยายน 2545 17:18 น. - comment id 77306
.... กลอนยังเพราะเหมือนเดิมนะครับ ....