ดวงจันทร์บดบังแสงแห่งกลุ่มดาว ทำเอาเราหลายคนต้องเหงา นั่งดูดาวเฝ้าหวังเป็นห่วงเจ้า ทำเอาเราใจเหม่อเผลอหลับไป หลับไหลไปใจยังฝันเพ้อ พบเจอเธอนางเดียวในดวงใจ แต่เมื่อใดจันทร์ลอยเข้ากลีบเฆมไกล ทำอย่างไรใจเธอรู้และเข้าใจ คืนเดือนมืดช่างจือฉืดเสียจริง ต้องนั่งนิ่งไม่อยากวิ่งไป...ทิศทางใด เริ่มน้อยใจในการนั่งมองดวงดาวไกล เป็นเช่นไร....... ดวงดาวเจ้าขาดเหายไปมากเหลือเกิน
28 กรกฎาคม 2544 03:43 น. - comment id 6767
เหงาดีจัง
28 กรกฎาคม 2544 04:08 น. - comment id 6779
ทีหลังพอพิมพ์เสร็จแล้วนิติอ่านทวนก่อนนะจ๊ะ แล้วค่อย ส่ง จะได้ไม่ปรากฏคำว่า " จือฉืด" และ " ขาดเหาย" คืออ่านแล้วอารมณ์มันสะดุดกึกเลยอ่ะ
28 กรกฎาคม 2544 04:17 น. - comment id 6781
จะแก้ไขการพิมพ์....และทวนให้มากขึ้นครับ