พรานทะเล

ชาวหาดวาดกวี

พรานคือ...
ผู้พรากและพรากจาก
เพื่อนผู้ยากบากบั่นวันคืนคอย
มองดินถวิลหล้าลอยเรือคลื่นคล้อย
โคลงเคลงค่อยลอยเลเร่ร่อนไป
พรานคือ...
เพื่อนเตือนใจให้หวนกลับ
ไม่อาจลับพับใจทนไม่ไหว
ต้องทนต่อรอคลื่นเคลงบรรเลงให้
ส่งเรือไปให้ถึงฝั่งยังที่มา
พรานทะเลเร่ไกลไฉนเล่า
ยามเปลี่ยวเปล่าเขาขื่นกลืนน้ำตา
ทะเลเงียบเปรียบรักร้างห่างกานดา
วาดบนฟ้านึกหน้าแก้วตาพี่
พรานทะเลเร่ร่อนนอนหนาว
ชินกลื่นคาวคบคลื่นชื่นชีวี
ระลอกริ้วพลิ้วกระหวัดมัจฉามี
ฝากชีพพลีเพื่อค่าคนผจญทะเล.				
comments powered by Disqus
  • แนทตี้..

    5 สิงหาคม 2545 16:57 น. - comment id 65199

    ^*^*^*^*เก่งจังเลยจ้า...
  • ชาวหาด

    5 สิงหาคม 2545 22:13 น. - comment id 65258

    ^_^
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    6 สิงหาคม 2545 02:13 น. - comment id 65336

    มาชื่นชมจ้า......
  • dokkoon

    6 สิงหาคม 2545 05:15 น. - comment id 65360

    ชอบทะเลกับชีวิตริมหาด
  • ม้าก้านกล้วย

    6 สิงหาคม 2545 08:33 น. - comment id 65380

    ชอบจัง มุมมองแปลก ๆ ไม่เหมือนใครดี
  • ชาวหาด

    6 สิงหาคม 2545 10:28 น. - comment id 65405

    ขอบคุณค่ะทุกท่านที่ให้กำลังใจ^_^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน