มหาหงส์
นกตะวัน
กลีบบางเบาขาวนวลชวนถนอม
หากดมดอมหอมกลิ่นถวิลหา
งามพิสุทธิ์ผุดผ่องต้องมนตรา
สิเน่หาครามองปองฤทัย
สวยทุกยามนามว่ามหาหงส์
ดั่งอนงค์ทรงศักดิ์พักตร์ผ่องใส
หอมระรินกลิ่นโรยโชยลมไป
หนแห่งใดไขว่คว้ามาแนบทรวง
.หลิน
งามจริงแท้ใช่แน่มหาหงส์
นวลอนงค์งามจริงเหนือหญิงไหน
เธอจุติจากแดนดินถิ่นแคว้นใด
จึงไฉไลเลิศล้ำงามขำจริง
มองดูเธอเอ๊ะมิใช่ใครที่ไหน
ดอกไม้ไซร้ทำไมดูเป็นหญิง
โอ้ที่แท้ใช่แน่ฝันไปจริง
ใยงามพริ้งชวนมองตามจ้องเธอ
ใครกันหนอถ่ายภาพงดงามนัก
จนนึกรักอยากรู้จักอยู่เสมอ
มองภาพนี้ทีไรใจละเมอ
หลงพร่ำเพ้อถึงเธออยู่เรื่อยมา
นกตะวัน